Πρόλογος

Αυτό το blog περιέχει κείμενα σχετικά με την κατασταλτική επίθεση με πρόσχημα την προσπάθεια εξάρθρωσης της «συνομωσίας πυρήνων της φωτιάς». Δεν εκφράζει ούτε τους κρατούμενους, ούτε τους καταζητούμενους, ούτε τους διωκόμενους απαραίτητα. Εκφράζει μόνο την ομάδα που το διαχειρίζεται. Τα κείμενα και οι αφίσσες που βρίσκονται εδώ, άσχετα με τη συμφωνία ή τη διαφωνία μας, θεωρούμε ότι έχουν να πουν κάτι.

Δράσεις σχετικά με την υπόθεση -και όχι μόνο- μπορούν να βρεθούν στο http://bellumperpetuum.blogspot.com/ και στο http://athens.indymedia.org/

Για επικοινωνία: hanteportas@yahoo.com

Ανάληψη ευθύνης του Γ. Τσάκαλου και του Π. Αργυρού

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΟΠΛΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

Την 1-11-2010 και αφού ήδη έχουμε παραδώσει δύο εμπρηστικά δέματα στη Suisse Mail στην οδό Αστυδάμαντος και στην ACS στην οδό Σπύρου Μερκούρη, στο Παγκράτι, με κατεύθυνση την πρεσβεία του Μεξικού στην Αθήνα και τη διεύθυνση της Eurojust στη Χάγη, περικυκλωνόμαστε από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ και συλλαμβανόμαστε. Στην κατοχή μας βρέθηκαν ακόμα δύο εμπρηστικά δέματα με κατεύθυνση την προεδρική κατοικία του Νικολά Σαρκοζί στη Γαλλία και την πρεσβεία του Βελγίου στην Αθήνα.

Ως επαναστάτες δεν αναγνωρίζουμε καμία ανακρτική αρχή. Έτσι, ήταν επόμενο να αρνηθούμε να απολογηθούμε σε μπάτσους και ανακριτές, καθώς την επαναστατική μας θέση μονάχα δημόσια και ενώπιον συντρόφων αισθανόμαστε ως χρέος να προβάλλουμε.

Δηλώνουμε, επομένως, αιχμάλωτοι του επαναστατικού πολέμου, περήφανα μέλη της επαναστατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Δεν μετανιώνουμε για τίποτα και στηρίζουμε όλες τις προκηρύξεις και τις ενέργειες της οργάνωσης μας, καθώς και αυτές που θα πραγματοποιηθούν από εδώ και πέρα, και οι οποίες μας έκαναν και θα μας κάνουν υπερήφανους.

Στηρίζουμε με όλη μας την ψυχή τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, γιατί είναι και δικό μας κομμάτι μέσα από την ψυχή μας. Είμαστε περήφανοι για την επιλογή μας να βρεθούμε σε θέση επίθεσης απέναντι στο σύστημα.

Ακόμα και μέσα από τις δυσχερείς συνθήκες εγκλεισμού δε θα σταματήσουμε να προβάλλουμε ποτέ τις ξεκάθαρες θέσεις και απόψεις μας για την ένοπλη βία, το αντάρτικο πόλης και την επανάσταση.
Σύντροφοι, ας μην αφήσουμε να μας πάρουν ούτε μια στάλα έδαφος.
Σύντροφοι, να σπάσουμε την απάθεια και την κοινωνική αποβλάκωση.

Να ανατινάξουμε την κανονικότητα της κοινωνίας μια και καλή.

Υ.Γ. Δεν υπάρχει πιο όμορφος τρόπος επίδειξης αλληλεγγύης και διαπλάτυνσης της επαναστατικής συνείδησης από τη συνέχιση και την όξυνση της πολύμορφης αντάρτικης δράσης. Έτσι, στέλνουμε τους πιο ειλικρινείς συντροφικούς μας χαιρετισμούς στους αντάρτες, που σε πείσμα των καιρών συνεχίζουν να φωτίζουν με φωτιές μίσους τις μίζερες νύχτες των μητροπόλεων.

Στο πλαίσιο της καμπάνιας για διεθνή αλληλεγγύη σε ξένες οργανώσεις και φυλακισμένους αγωνιστές, θα ακολουθήσει προκήρυξη της οργάνωσης.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ  Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς-Κομάντο Πρακτική Θεωρία

Γεράσιμος Τσάκαλος

Παναγιώτης Αργυρού

Aνάληψη ευθύνης του Χ. Χατζημιχελάκη

Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην επαναστατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Δηλώνω περήφανος για την επιλογή μου να σταθώ αδιάλλακτος στο στρατόπεδο του αντάρτικου πόλης μέχρι και τη στιγμή που ο κρατικός μηχανισμός την 23-9-2009 κατάφερε να δέσει σφιχτά τα χέρια μου και να πετάξει το σώμα μου μέσα σε ένα μπουντρούμι.

Αυτό, όμως, που ποτέ δε θα καταφέρουν να φυλακίσουν είναι η ελεύθερη επαναστατική μου συνείδηση. Αυτό που δε θα καταφέρουν να εμποδίσουν είναι η συνέχιση της παραγωγής του ριζοσπαστικού εξεγερσιακού μου λόγου, ακόμα και μέσα από τη συνθήκη του εγκλεισμού.

Χαιρετίζω τους συντρόφους αντάρτες πόλης Γεράσιμο Τσάκαλο και Παναγιώτη Αργυρού.

Η θέση μας θα είναι πάντα στην αυθεντική πλευρά της ζωής, την πλευρά των μαχόμενων αντάρτικων σχηματισμών για τη διαρκή επαναστατική δράση και την επανάσταση.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ.

Λίγα λόγια για την υπόθεση «Χαλανδρίου» και μια προσωπική αυτοκριτική

Τώρα, φυσικά, σίγουρα θα δημιουργηθούν πολλά ερωτηματικά σχετικά με την αλλαγή του πολιτικού χειρισμού της υπόθεσης μου από τις 23-9-2009 μέχρι τώρα. Η περιέργεια και η κακή φαντασία ορισμένων, ίσως ήδη να ετοιμάζονται να σπείρουν την παραδοσιακή τους χολή. Αδιαφορώντας, όμως, για αυτούς επιχειρώ μια δημόσια επανατοποθέτηση και αυτοκριτική για τους πραγματικούς συντρόφους που ακούν με την καρδιά και το μυαλό και όχι εκείνους που αδημονούν να πετάξουν λάσπη σε κάθε ευκαιρία.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η γνωστή σε όλους εισβολή στο Χαλάνδρι συνδυάστηκε με τις τυμπανοκρουσίες της αντιτρομοκρατικής για εύρεση σπιτιού γιάφκα της επαναστατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Ο ισχυρισμός αυτός αποτέλεσε ακόμα μια προσπάθεια στοχοποίησης του ευρύτερου φιλικού και συντροφικού μου  περιβάλλοντος, καθώς και την μετουσίωση της εκδικητικής φύσης των διωκτικών μηχανισμών σε εντάλματα σύλληψης και προφυλακίσεις.

Επειδή, όμως, η περηφάνια που χαρακτηρίζει τις επιλογές μου, δεν μου επιτρέπει να εθελοτυφλώ, αλλά αντίθετα μου επιβάλλει να αναγνωρίζω τα λάθη που στιγματίζουν την πορεία μου εντός του επαναστατικού χώρου, αναλαμβάνω προσωπικά και πλήρως την ευθύνη (ευθύνη που ούτως ή άλλως έχω αναλάβει ενώπιων των δικαστικών αρχών εδώ και μήνες) για το προπαρασκευαστικής φύσης σφάλμα μου να μεταφέρω έστω και προσωρινά ένα μηχανισμό σπίτι μου, που όντας νόμιμο αποτελούσε τόπο συνάντησης ετερόκλητων ανθρώπων που ουδεμία σχέση έχουν με την υπόθεση.

Και στο ίδιο πνεύμα της αυτοκριτικής και της αυτοαξιολόγησης των επαναστατικών μου επιλογών, δηλώνω δημόσια ότι ο βασικός λόγος που μέχρι τώρα δεν είχα αναλάβει ως μέλος της Συνωμοσίας ήταν το κόστος που αυτό θεωρούσα ότι μπορεί να είχε για τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση.

Βλέπετε πάντα είχα στο νου μου σίγουρη μια πολιτική στάση σε περίπτωση επ΄αυτοφώρω σύλληψης, αλλά ίσως από αβλεψία δεν είχα υπολογίσει ποτέ αυτό που συνέβη. Ένιωσα το βάρος της ευθύνης  πάνω μου για πολύ κόσμο, θεωρώντας ότι μια ανάληψη από μέρους μου ενδεχομένως να τους έφερνε σε δυσκολότερη θέση. Όμως, οι εξελίξεις για άλλη μια φορά με προλαβαίνουν το μεσημέρι της 1-11-2010, όταν συλλαμβάνονται στο Παγκράτι οι σύντροφοι Γεράσιμος Τσάκαλος και Παναγιώτης Αργυρού.
Η παγωμάρα και το πλήγμα της ήττας κρατούν μόνο μια στιγμή, ακολουθούμενα από τη σιδερένια αποφασιστικότητα και τη στιβαρή συνείδηση. Το γεγονός της σύλληψης των συντρόφων, οι κοινές μας καταβολές, οι στιγμές που μοιραστήκαμε στο παρελθόν, η ιστορία και η τιμή της οργάνωσης, αλλά και η περηφάνια μου ως επαναστάτης και αγωνιστής, δε μου αφήνουν άλλη επιλογή από την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη συμμετοχή μου στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Και έπεται συνέχεια…

Χάρης Χατζημιχελάκης/ Φυλακές Κορυδαλλού

Ορίστηκε η δίκη

Για τις 17 Ιανουαρίου προσδιορίστηκε η δίκη ενώπιον του τριμελούς εφετείου Κακουργημάτων για την υπόθεση της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς».

Κείμενο των Χ.Χατζημιχελάκη, Π.Μασούρα, Κ.Καρακατσάνη

Εμείς θα ζούμε την ιστορία αυτή-
εμείς οι λίγοι, οι λίγοι ευτυχείς,εμείς οι αδερφοί,
γιατί αυτός που σήμερα χύνει το αίμα του μαζίμου,
αδερφός μου θα γενεί.
Ουίλλιαμ Σαιξπηρ
Ερρίκος Ε’

Το μεσημέρι της 1ης Νοεμβρίου συνελλήφθησαν στο Παγκράτι οι Γ.Τσάκαλοςκαι Π.Αργυρού.Οι δύο συλληφθέντες φέρονται ως υπεύθυνοι για την αποστολή επιστολών-βομβών στις πρεσβείες του Μεξικού,της Χιλής,του Βελγίου,της Γερμανίας,της Ελβετίας,της Ρωσίας,της Βουλγαρίας και της Γαλλίας καθώς και στους Νικολα Σαρκοζύ,Σίλβιο Μπερλουσκόνι,Ανγκελα Μέρκελ,στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο,στη Europol και στη Eurojust.Τις συλλήψεις ακολούθησε το γνώριμο πλέον σε όλους σκηνικό των τηλεδικαστών,που βρέθηκαν για άλλη μια φορά στην πρώτη γραμμή του προπαγανδιστικού πολέμου ενάντια σε συλληφθέντες επαναστάτες.Οι χαρακτηρισμοί των «νοσηρών εγκεφάλων»,των «ψυχοπαθών και αιμοδιψών εγκληματιών» συνόδεψαν τις φωτογραφίες των συλληφθέντων μαζί με τα τηλέφωνα της αντιτρομοκρατικής και τις εκκλήσεις για ανώνυμη και ασφαλή ρουφιανιά.Οι μνήμες μιας χούντας,που ποτέ δεν έφυγε,ξυπνούν στη σύγχρονη αστική δημοκρατία παροτρύνοντας τους ευσυνείδητους-άνευ συνειδήσεως- πολίτες να λειτουργήσουν ως άλλοι δοσόλογοι και να σπεύσουν να καταδόσουν, όσους τυχόν επιβουλεύονται τη σιωπηρή υποταγή και στέκονται περήφανοι και αγέρωχοι ενάντια σε κάθε συμβιβασμό.
Όσους στην εποχή της οκνηρίας,των άχρωμων επιλογών,της ρουφιανιάς,της άβουλης συνενοχής,της ανούσιας κατανάλωσης πνευματικών και υλικών σκουπιδιών που προβάλλεται ως ευτυχία, αντιπροτάσσουν την έμπρακτη ρήξη,τον καθημερινό ανηλεή πόλεμο,την ισχυρή συνείδηση,τον αγώνα ενάντια στα σύγχρονα ήθη,την κριτική αναλυτική σκέψη και την επαναστατική ριζοσπαστική δράση.
Όσους αρνούνται να εναποθέσουν εαυτόν στα χέρια της πλέμπας,που είναι υπεύθυνη για την κατάντια του σύγχρονου πολιτισμού.
Όσους αρνούνται να καθορίζουν τις ζωές τους ένα μάτσο γελοίοι τσαρλατάνοι,που πίσω από τους αξιωματικούς τους τίτλους του πολιτικού,του δικαστή,του εισαγγελέα,του δημοσιογράφου,του μπάτσου αλλά και του εφοπλιστή ή του εργολάβου κρύβουν μόνο τη λατρεία του Μάμμωνα και τη δίψα για εξουσία.
Όσους ακόμα αρνούνται να συμπεριληφθούν στους χιλιάδες αποχαυνωμένους τηλεορασόπληκτους νοικοκυραίους,που εν μέσω μιας ζωής πνιγμένης στα δάνεια,την ανέχεια,τηνεξαθλίωση και την ανημπορία ανακαλύπτουν τον εαυτό τους στο όνειρο μιας ανέφικτης κοινωνικής ανέλιξης και παραμένουν αδρανείς και τελικά συνένοχοι στα εγκλήματα της κυριαρχίας.
Όσους παίρνουν την απόφαση να ακολουθήσουν το δρόμο της καθημερινής εξέγερσης,να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους,να βαδίσουν με τιμή,αξιοπρέπεια και θάρρος ως το τέλος,ως την επανάσταση.Μια επανάσταση που περνά μέσα από την επιλογή του αντάρτικου πόλης.Της οργανωμένης και ενορχηστρωμένης επίθεσης ενάντια στο σύγχρονο πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο.Μιας πολιτικής επιλογής ρήξης και παράλληλα μιας επαναστατικής διαδικασίας αυτοπραγμάτωσης,που διεκδικεί τα χαρακτηριστικά της συνέπειας,της οργάνωσης,του σχεδιασμού και φυσικά της διαρκούς ριζοσπαστικής εξεγερτικής δραστηριοποίησης.

Στα ερωτήματα,εάν τελικά μπορούμε και εάν ίσως αντέχουμε,απαντούμε ως επαναστάτες με μια σταθερή και διάφανη στάση μέσα από το λόγο μας όπως μετουσιώνεται σε πράξη.Η απάντηση απευθύνεται πρώτα από όλα στον ίδιο μας τον εαυτό.Είναι η ίδια απάντηση,που το ωστικό της κύμα ρίχνει το φόβο στο καναβάτσο.Μήπως δε θα έρθουνε νέοι συμπολεμιστές,που με τη διαδρομή τους θα μας κάνουν κάθε φορά να νιώθουμε έναν κόφτη στις αλυσίδες μας;Μήπως δε θα έρθουνε συναγωνιστές,που θα σφυροκοπήσουν ανελέητα και θα σπάσουν τα κάγκελα;Ή μήπως δε θα φτάσει η στιγμή,που εκ νέου με συντρόφους θα τραβήξουμε για το μέτωπο του αγώνα για να γίνουν ξανά τα τραγούδια μας μια βροχή από γυαλί…

Ας σταθούμε,λοιπόν,δίπλα στους συντρόφους όσο μας αφήσει η τύχη και ο χρόνος.
Ας σταθούμε δίπλα τους και με το βλέμμα καθαρό και άγριο ας πάρουμε μια ανάσα ελευθερίας.

ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΠΟΛΗΣ Γ.ΤΣΑΚΑΛΟ ΚΑΙ Π.ΑΡΓΥΡΟΥ

Χ.Χατζημιχελάκης
Π.Μασούρας
Κ.Καρακατσάνη

Προφυλακίστηκε ο Παναγιώτης Αργυρού -3/11/2010

Προφυλακιστέος κρίθηκε ο Παναγιώτης Αργυρού, εις βάρος του οποίου εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για τη συμμετοχή του στην οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς», μετά την απολογία του στους εφέτες ανακριτές. Αρνήθηκε να πει οτιδήποτε για τις κατηγορίες που του αποδίδονται.

πληροφορίες από zougla.gr

Εκδήλωση στο «ναδίρ»-Συζήτηση με Κ.Καρακατσάνη

[τα ηχογραφημένα μηνύματα μπορούν να βρεθούν στο http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1219710%5D

ΝΑΔΙΡ -Πάμε τώρα να μιλήσουμε λίγο με την Κωνσταντίνα Καρακατσάνη, η οποία είναι προφυλακισμένη στον Ελαιώνα Θηβών, στις γυναικείες φυλακές, είναι μια από τα άτομα που ήταν διωκόμενη, ωστόσο τους τελευταίους μήνες έχει συλληφθεί και είναι προφυλακισμένη στον Ελαιώνα Θηβών όπως είπαμε, γειά σου Κωνσταντίνα..

Κ.Κ -Καλησπέρα..

ΝΑΔΙΡ – Kωνσταντίνα όλη αυτή η ιστορία με την υπόθεση Χαλανδρίου βασίστηκε σε σαθρά κατηγορητήρια χαρακτηρίζοντας ένα διαμέρισμα γιάφκα και παίρνοντας στοιχεία και αυθαίρετα αποτυπώματα.. που πιστεύεις ότι στοχεύει αυτή η τακτική του κράτους και γενικά πες μας λίγα λόγια για την υπόθεση.

Κ.Κ -Καταρχήν, θέλω να πω ότι η υπόθεση του Χαλανδρίου δεν έχει καμία σχέση με την εξάρθρωση της Συνωμοσίας, όπως προβλήθηκε, απλά είναι ένα ακόμα χτύπημα του αντιπάλου στην ουσία στο αναρχικό κίνημα, όπως πολλά άλλα το τελευταίο διάστημα ..κάποια στιγμή η υπόθεση ξέφυγε τελείως από την πραγματική της διάσταση και πραγματικά ξεσκίστηκε ας πούμε από τα μμε, επικράτησε ένας πανικός, τα πάντα παρουσιαζόντουσαν σαν να είναι ενοχοποιητικά.. άσχετα με το πώς ήταν τα πράγματα ..η πραγματική τους διάσταση, ας πούμε ..μάλιστα ήταν τόσο βιαστικές οι κινήσεις της αστυνομίας εκείνες τις μέρες που.. αυτό το σκηνικό που θα σας πω τώρα δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστό έξω στον κόσμο.. αλλά είχε βγει ένα ένταλμα σύλληψης για ένα πρόσωπο που δεν υπάρχει καν ..δηλαδή δεν υφίσταται σαν πρόσωπο και αν θυμηθούμε λίγο και το πολιτικό σκηνικό εκείνης της περιόδου κιόλας, υπήρχε πολύ έντονη ανάγκη από την νέα δημοκρατία που ήταν κυβέρνηση ακόμα, να παρουσιάσει κάποια επιτυχία εν όψει των εκλογών, οπότε είναι κιόλας προφανές γιατί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να γίνει η υποτιθέμενη εξάρθρωση, εφόσον έλεγαν κι όλας ότι γνώριζαν πρόσωπα και καταστάσεις και δεν ξέρω τι.. από καιρό.. είχαν δηλαδή έτοιμο τον στόχο τους. Τώρα.. κάνω μια αναδρομή γενικά για να θυμηθούμε λίγο εκείνη την περίοδο..

Μετά από αυτό ανέβηκε το πασοκ στην εξουσία, με τον Χρυσοχοϊδη ας πούμε, που αυτός ο άνθρωπος επίσημα κι όλας αναγνώρισε την ύπαρξη του πολέμου που διεξάγεται ανάμεσα στο κράτος και τους επαναστάτες.. και καταστρώθηκε εκ νέου ένα δυναμικό σχέδιο εξόντωσης του αναρχικού χώρου και άρχισε να υλοποιείται κιόλας με αλλεπάλληλες βίαιες ενέργειες από την αστυνομία. Φυσικά, είναι αυτονόητο ότι πάντα τα κράτη επιτίθενται στα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας αλλά αυτή την φορά ήταν διαφορετικά κάπως τα πράγματα.. γιατί η καταστολή είχε εντολή να δείξει το πιο άγριο πρόσωπό της με έναν τρόπο  και δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση αυτό αλλά αυτή την φορά ήταν αρκετά διαφορετικό!

Η υπόθεση του Χαλανδρίου ουσιαστικά σηματοδότησε την έναρξη μιας περιόδου που ακολούθησαν πάρα πολλά πράγματα συλλήψεις, προσαγωγές, δολοφονίες συντρόφων, μπουκαρίσματα σε στέκια, σε σπίτια, διώξεις με βάσεις προσωπικές επαφές και κοινωνικές ..και γενικώς έγινε ένας χαμός.. Θεωρώ ότι ήταν μια; Περίοδος βιασμού του επαναστατικού χώρου δηλαδή μπορώ να το πω και τόσο άγρια ας πούμε, ήταν βιασμός αυτό το πράγμα, η οποία περίοδος αυτή αυτόματα λειτούργησε και σαν το φακέλωμα της νέας γενιάς αναρχικών και έκανα ένα συνειρμό με την γενιά του ’95 στο πολυτεχνείο που συνελήφθησαν 504 άτομα τότε κι έτσι φακελώθηκαν από την αστυνομία, κάτι παρόμοιο ήταν και αυτή η περίοδος που λειτούργησε σαν το φακέλωμα της νέας γενιάς αναρχικών και δημιουργήθηκε μία καινούρια βάση δεδομένων για την αστυνομία, με φακελωμένους ανθρώπους που θα λαμβάνονται υπόψη για αρκετά χρόνια αργότερα..

Κάνω τόση ώρα αυτή την ανασκόπηση για να καταλήξω στο ότι η επίθεση σε εμάς, η «υπόθεση του Χαλανδρίου» είναι μία επίθεση στο κίνημα γενικότερα.. γιατί είναι προφανές ότι κρατούμαστε λόγω ιδιότητας κάποιοι άνθρωποι, γιατί πέρασαν κι όλας αρκετά άτομα από τα χέρια της αστυνομίας αλλά αφέθηκαν για την ίδια υπόθεση.. και με τα ίδια ανύπαρκτα στοιχεία όπως εμείς.. οπότε είναι προφανές γιατί κρατούμαστε.. με λίγα λόγια ξεχώρισαν τους αναρχικούς και τους έβαλαν φυλακή. Και όλες αυτές οι κινήσεις έγιναν μέσα στα πλαίσια της επίθεσης στον ευρύτερο επαναστατικό χώρο.. Αυτό πιστεύω!

ΝΑΔΙΡ – Kι όχι μόνο αυτό, εσύ στο παρελθόν έχεις ξαναποτελέσει στόχο των διωκτικών αρχών, έτσι;

Κ.Κ – Ναι, έχω ξαναποτελέσει στόχο γιατί έγινε μετά από ένα σημείο γνωστή η δράση μου ως αναρχική και είχα συλληφθεί κι όλας μια περίοδο με τον Επαναστατικό Αγώνα, μια περίοδο που είχε γίνει.. και απλά βρήκαν εμάς ας πούμε, και μας συνέβαλλαν σ’ένα σπίτι κοντά στην περιοχή.. και από τότε.. και παλιότερα στο παρελθόν είχα μία σύλληψη για μια πορεία.. και αυτό έχει να κάνει και με αυτό που σας έλεγα πριν, το φακέλωμα! Από την στιγμή που γίνεται το φακέλωμα μετά είσαι ύποπτος για.. ο,τιδήποτε γίνει, στρέφονται σε σένα.. αυτό συμβαίνει και με πολλούς ανθρώπους!

ΝΑΔΙΡ -Kωνσταντίνα να σε ρωτήσω και κάτι άλλο: Το καλοκαίρι είχαμε και την δεύτερη τροποποίηση του τρομονόμου, είχαμε ουσιαστικά μία επιπλέον θωράκιση του κράτους απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες.. θα’θελες να πεις κάποια πράγματα σχετικά με αυτό;

Κ.Κ -Ναι, φαντάζομαι ότι αυτό επειδή έγινε τώρα, θα αφορά τις υποθέσεις μεταγενέστερου χρόνου, όχι προγενέστερου.. αλλά παρ’όλα αυτά λόγω κοινωνικοπολιτικών συγκυριών γενικότερα, το έδαφος είναι πάρα πολύ γόνιμο για να φιλοξενήσει κοινωνικές διαταραχές, οπότε στο φόβο αυτού του ενδεχομένου το κράτος κάνει τα πάντα για να αυτοπροστατευτεί και να οχυρωθεί όσο καλύτερα γίνεται.. και πιστεύω ότι θα έρθουμε αντιμέτωποι με πολλά και χειρότερα κατασταλτικά μέτρα στο μέλλον.. Αλλά νομίζω ότι αυτή την περίοδο, η κυριαρχία είναι που είναι κολλημένη στον τοίχο και όχι εμείς.. γι’αυτό και προσπαθεί να κάνει όλα αυτά τα μέτρα προστασίας.. Αλλά νομίζω ότι θα δούμε πολλά χειρότερα από αυτό.

ΝΑΔΙΡ -Ποια πιστεύεις ότι πρέπει να είναι η δική μας απάντηση σε αυτό το κλίμα τρομοϋστερίας; Πώς πιστεύεις ότι μπορούμε και πρέπει ν’απαντήσουμε σαν αντιστεκόμενοι άνθρωποι, αγωνιζόμενοι, επαναστάτες;

Κ.Κ -Γενικά πιστεύω ότι ο χώρος μετά την 5^η Μάη, με την πορεία και τους νεκρούς που υπήρξανε, υιοθέτησε γενικά μία ενοχική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα κόλλημα στις διαδικασίες και να επικρατήσει ένα κλίμα διστακτικότητας γενικότερα στον κόσμο έξω.. δεν έχουμε εγώ πιστεύω να λογοδοτήσουμε σε κανέναν για ο,τι έγινε τότε.. αυτή η ευθύνη δεν ανήκει στο δικό μας το κίνημα, οπότε πρέπει να μείνουμε ανέπαφοι από αυτό και επειδή οι συνθήκες είναι πάρα πολύ πρόσφορες για δράση γενικά.. και η δράση και αυτή την εποχή έχει μεγάλη βαρύτητα, νομίζω πρέπει να ξεπεραστούνε οι λογικές της άμυνας και οποιοδήποτε αίσθημα ενοχής, που κακώς υπάρχει ας πούμε και να καταβληθούν προσπάθειες ώστε να έρθει ο πόλεμος σε ανώτατο επίπεδο, η ρήξη να κλιμακωθεί, να χρησιμοποιηθεί δραστικά το εργαλείο της προπαγάνδας, που έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί πολύ καλά αυτό τον καιρό και με οποιονδήποτε τρόπο πιστεύει ο καθένας ότι μπορεί να το χρησιμοποιήσει..

Ο εχθρός θα χρησιμοποιήσει διάφορους τρόπους για να μας φοβίσει, όπως ήδη κάνει..

Απλά πρέπει εμεις να τους δείξουμε ότι όσο και να χτυπάνε, χτυπάνε έναν τοίχο και γενικά ότι δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να αποδυναμώσει τις κινήσεις μας.. αυτό.

ΝΑΔΙΡ -Aκούμε συνήθως για τις αντρικές φυλακές.. για τις γυναικείες ακούμε σπάνια.. Πές μας λίγο για τις συνθήκες κράτησης, εκεί στον Ελαιώνα Θηβών που βρίσκεσαι.. ποια είναι δηλαδή η συμπεριφορά της διεύθυνσης των φυλακών, των δεσμοφυλάκων προς εσένα..

K.K -H συγκεκριμένη φυλακή είναι κάτι διαφορετικό από όλες τις υπόλοιπες.. Καταρχάς μετράει μόνο δυόμισι χρόνια μόνο ύπαρξης και είναι καινούρια.. Δηλαδή, έχει τη σύγχρονη μορφή αρχιτεκτονικής που κάνει τον εγκλεισμό να είναι πολύ πιο αισθητός, έχει ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας και είναι ένα τεράστιο οικοδόμημα, με αρκετές νεκρές ζώνες.

Τώρα, όσον αφορά τις συνθήκες κράτησης έχει στοιχειώδεις ελλείψεις όπως ας πούμε η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι σε πολύ άσχημο σημείο. Μεγαλώνουν στην φυλακή 20 μωρά και δεν υπάρχει ούτε ένας παιδίατρος, οι μητέρες ζούνε η μία πάνω στην άλλη, φάρμακα δεν υπάρχουνε, ζεστό νερό δεν έχει.. Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ύδρευση γιατί το νερό εδώ πέρα δεν πίνεται επειδή προέρχεται από μία μολυσμένη πηγή και περιέχει μεγάλο ποσοστό από μία καρκινογόνο ουσία.. δεν πίνεται!

Μετά, με την συμπεριφορά των δεσμοφυλάκων.. η απειλή του πειθαρχικού είναι η καραμέλα εδώ πέρα.. και φυσικά η συμπεριφορά κάποιων είναι πολύ προκλητική.. δεν μιλάω για όλους.. είναι κάποιοι που είναι «εντάξει».. όσο μπορεί να είναι «εντάξει» δηλαδή.. αλλά κάποιοι έχουν πολύ προκλητική συμπεριφορά και είχα αντιμετωπίσει και πρόβλημα προσωπικά στις αρχές.. δηλαδή μου είχαν επιτεθεί με διάφορα φραστικά.. τύπου «είμαι ανρωποφύλακας και εσύ ο κρατούμενος»..

Δεν υπάρχει κάποια πρόσβαση του κρατούμενου στην διεύθυνση, δηλαδή αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, ο κρατούμενος δεν μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή για να λυθεί αυτό το πρόβλημα.. μένουν όλα άλυτα τα προβλήματα.. δεν υπάρχει τίποτα.. καμία συνεννόηση.. και γενικά είναι μία πολύ άσχημη φυλακή..

Αυτό είναι  κάτι που μπορεί να το καταλάβει κάποιος και μόνο από την εικόνα της..

Και τέλος.. γενικά είναι πολύ άσχημη η κατάσταση.. δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω, είναι τόσα πολλά που δεν ξέρω τι να πρωτοπώ..

Είχε γίνει ένα σκηνικό που είχε πεθάνει μία κοπέλα, η Κατερίνα Γκουλιώνη, η οποία είχε αναδείξει πολύ έντονα το θέμα της κολπικής εξέτασης και αρκετό καιρό μετά από αυτό και κινητοποιήσεις των κρατουμένων γυναικών κατάφεραν την τροποποίηση του νομοσχεδίου σχετικά με την κολπική έρευνα αλλά υποτίθεται ότι κατάργησαν την κολπική.. αλλά το άφησαν ανοιχτό έτσι ώστε να μπορούν να το κάνουν όποτε θέλουν αυτοί.. δηλαδή το νομοσχέδιο λέει ότι ναι μεν έχει καταργηθεί αλλά όταν οι περιπτώσεις κρίνονται πολύ σοβαρές μπορεί να γίνεται, οπότε υπάρχουν ακόμα ανοιχτά περιθώρια για να γίνεται αυτό..

ΝΑΔΙΡ -Κωνσταντίνα να σου ευχηθούμε ο,τι καλύτερο για την υπόθεση, να ευχηθούμε να είσαι σύντομα κοντά μας και να μην τα ξαναπούμε από το τηλέφωνο, να τα πούμε την επόμενη φορά από κοντα..

Κ.Κ -Ωραία παιδιά να’στε καλά σας ευχαριστώ.. και γενικά να ξέρετε ότι χωρίς την αλληλεγγύη από έξω, θα ήμασταν ξεκρέμαστοι μέσα στις φυλακές.. Λοιπόν σας χαιρετώ!

Εκδήλωση στο «ναδίρ»-Συζήτηση με τον Π.Μασούρα

[τα ηχογραφημένα μηνύματα μπορούν να βρεθούν στο http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1219710%5D

ΝΑΔΙΡ -Έχουμε στην άλλη άκρη της γραμμής τον Παναγιώτη Μασούρα. Ο Παναγιώτης Μασούρας είναι προφυλακισμένος στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα, είναι κατηγορούμενος για την υπόθεση Χαλανδρίου, για την υπόθεση δηλαδή της επαναστατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Καλησπέρα Παναγιώτη..

Π.Μ – Καλησπέρα, καλησπέρα σε όλους!

ΝΑΔΙΡ -Λοιπόν Παναγιώτη θέλουμε να σε ρωτήσουμε κάποια πράγματα.. Γιατί θεωρείς ότι πραγματοποιήθηκε εκείνη την περίοδο η σύλληψή σας; Ήταν θυμάμαι πριν από τις εκλογές του 2009..

Π.Μ -Σωστά.. ας πάρουμε τα πράγματα λίγο από την αρχή.. την 23^η Σεπτέμβρη 2009, το διάστημα της προεκλογικής περιόδου όπως είπες κι εσύ, ξεκίνησε η επιχείρηση του αντιτρομοκρατικού επιτελείου.

Η χρονική περίοδος αυτή που πραγματοποιήθηκε η σύλληψη ήταν πολύ συγκεκριμένη. Λέω συγκεκριμένη και εννοώ ότι ήταν πολιτικά έγκυρη και επικοινωνιακά επίκαιρη.. Υπό αυτό το πρίσμα, η αντιτρομοκρατική πολιτική του καθεστώτος θα λειτουργήσει ως μια ιδιότυπη βαλβίδα κοινωνικής αποσυμπίεσης.. δηλαδή θέλω να πω ότι η διεφθαρμένη δημοκρατία στα μάτια των δικών της , θα βρει χώρο να ελιχθεί, να ορθοποδήσει, να πουλήσει ελπίδα και τρόμο και να υποσχεθεί επίσης τάξη και ασφάλεια για την επόμενη τετραετία..

Γενικά πιστεύω, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς, πως σε περιόδους έντασης του ανατρεπτικού αγώνα, ο κρατικός μηχανισμός ενεργεί πάντοτε με μία διαδοχικότητα καταστολής, όσων στελεχώνουνε, πώς να το πω; ..τις υποδομές της επίθεσης απέναντι στο καθεστώς! Σ’αυτή τη συνθήκη λοιπόν.. όσοι αντιστέκονται.. ο εγκλεισμός είναι ένα πιθανό αποτέλεσμα. Η ελληνική εμπειρία σ’αυτό το σημείο το έχει επιβεβαιώσει..

Έτσι λοιπόν ο καθένας που ζει ενάντια στην εποχή του, πρέπει να αναλογιστεί, να ζυγίσει και να κατανοήσει, όσα έχει να αντιμετωπίσει κατά την διάρκεια της πιθανής ομηρίας του στα κελιά της δημοκρατίας. Από την άλλη τώρα η ποιοτική και επιχειρησιακή αναβάθμιση του αντάρτικου πόλης, δεδομένης και της ακμής που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια, γίνεται ένας πόλος έλξης για την ευρωπαϊκή αντιτρομοκρατική πολιτική. Οι πλατφόρμες δηλαδή των ειδικών συνιστωσών, δίνουν τα διαπιστευτήρια πως ο καπιταλισμός προχωρά στην περαιτέρω θωράκιση των συμφερόντων του και στην οχύρωση των υλικών και επικοινωνιακών δομών του..

Από τις ειδικές συνθήκες δηλαδή κράτησης μέχρι τις ειδικές συνθήκες κρατουμένων, από εκεί πάλι στις ειδικές νομοθεσίες.. εως τις ειδικές επιχειρήσεις! Δηλαδή ένα πλάνο ειδικών περιπτώσεων, που κυοφορεί ένα εξειδικευμένο, ευέλικτο αλλά και ευπροσάρμοστο εξουσιαστικό οπλοστάσιο..

Έτσι λοιπόν, μέσα σε αυτή την συνθήκη, τα σπίτια θα μετονομαστούν σε γιάφκες και οπλαποθήκες, οι σύντροφοι και οι φίλοι σε τρομοκρατική οργάνωση και τα αποτυπώματα σε διαφόρων ειδών κινητά αντικείμενα, ως ακλόνητα ενοχοποιητικά στοιχεία για την συμμέτοχή μας στην επαναστατική οργάνωση Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς. Έπειτα, η καθεστωτική μιντιακή πληροφόρηση θα τροφοδοτήσει με διάρκεια και μεθοδικότητα τα σύγχρονα κελιά του κοινωνικού ιστού.Η ανάγκη λοιπόν σ’αυτό το σημείο για παρέμβαση στον τομέα της ασφάλειας ήταν, πιστεύω, πιο επιτακτική από ποτέ. Δηλαδή στα πλαίσια αυτής της συνθήκης, η φυλακή για όποιον αντιστάθηκε ήταν ο μόνος προορισμός..

Καταλήγοντας λοιπόν σε αυτή την κατεύθυνση, πιστεύω πως στόχος της συγκεκριμένης επιχείρησης, δεν ήταν ούτε είναι μόνο η εξάρθρωση της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς. Πιστεύω ότι είναι στόχος η υποτίμηση και η περιθωριοποίηση όσων μάχονται για την τιμή και την αξιοπρέπεια που χαρακτηρίζει τον κάθε ελεύθερο άνθρωπο. Αυτή η τιμή και η αξιοπρέπεια που δοκιμάζεται στις συμβάσεις που παράγει καθημερινά ο πειθαρχικός μηχανισμός. Είναι δηλαδή οι αξίες που δοκιμάζονται στον ήχο του κλειδοαμπαρόματος και στις ανάσες των λυσσασμένων σκύλων που βρίσκονται στο κατόπι των συντρόφων..

Αυτό που χρειάζεται όμως πιστεύω πέρα από όλα αυτά είναι μία στωική επιμονή και υπομονή και μία σιδερένια επιλογή που ερμηνεύεται με μία φράση που λέγεται.. μάχη μέχρι εσχάτων!

ΝΑΔΙΡ -Παναγιώτη, πες μας λίγο, πως βλέπεις την φυγοδικία σαν επιλογή;

Π.Μ –Ναι αμέ, λοιπόν, κοίτα, μίλησα πριν λίγο για την τιμή και την αξιοπρέπεια που δοκιμάζονται στις ανάσες των λυσσασμένων σκύλων που βρίσκονται στο κατόπι των συντρόφων έτσι; Η φυγοδικία λοιπόν για μένα είναι μία επιλογή ξεκάθαρα πολιτική. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι μία επαναστατική θέση ουσιαστικής ρήξης απέναντι στον καθεστωτικό μηχανισμό; Και λέω θέση ουσιαστικής ρήξης γιατί από την στιγμή που κάποιος παζαρεύει την ελευθερία του, την υπόστασή του και την ακεραιότητα του σε μία τέτοια συνθήκη, αυτομάτως, για μένα είναι κομμάτι του αγώνα. Και δεν λέω πως οι καταζητούμενοι σύντροφοι είναι και αυτοί κομμάτι του αγώνα γιατί δεν είναι απλά μία πρόσθεση αλλά πιστεύω πως είναι ένα βασικό τους στοιχείο.. Με λίγα λόγια θέλω να πω πως η ιδιότυπη θέση αιχμαλωσίας που βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι συνειδητά επέλεξαν την επαναστατική επιλογή της φυγοδικίας, αυτομάτως αυτό τους καθιστά όχι μόνο βασικό στοιχείο του αγώνα, θεωρώ πως αυτό τους καθιστά όχι μόνο μία επιθετική πολιτική θέση αλλά κυριολεκτικά σαν ουσία σχέσης και πρακτικής πιστεύω πως αυτή η στάση και η θέση ολοκληρώνει το νόημα του ίδιου του αγώνα.

ΝΑΔΙΡ -Τάκη, σαν αναρχικός που ήσουν έξω και τώρα είσαι μέσα, πώς αντιλαμβάνεσαι την αλληλεγγύη;

Π.Μ –Η αλληλεγγύη λοιπόν σαν μία υγιής, αμφίδρομη και αδιαμεσολάβητη σχέση είναι και αυτή μία πλατφόρμα που ο ριζοσπαστικοποιημένος επαναστατικός κορμός, μπορεί να προωθήσει την οπτική του για τον αγώνα. Είναι δηλαδή η πλατφόρμα εκείνη που δοκιμάζεται η αμοιβαιότητα, η ανάλυση, η θέληση για δράση και για καίρια πολιτική παρέμβαση. Η έννοια της αλληλεγγύης αλλά και το πρακτικό της και ουσιαστικό της αντίκρισμα, θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μία δομή, η οποία αντανακλά συμπυκνωμένο το απόσταγμα της ολικής ρήξης απέναντι στην κυριαρχία. Η αλληλεγγύη λοιπόν σαν μία μορφή επιθετική, δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε ψευτοδιλήμματα όπως νομιμότητα ή παρανομία. Και αυτό γιατί σαν μία υγιής επαναστατική πρακτική πάντα θα καθορίζεται από τους παράγοντες που ορίζουνε, πως για να είναι καίρια πρέπει να είναι δυναμική. Για να είναι ουσιαστική, πρέπει να είναι ρηξιακή. Για να είναι μία πρακτική επαναστατική θα πρέπει να είναι σθεναρή και ανυποχώρητη. Τέλος, για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να καταφέρνει περαιτέρω να ριζοσπαστικοποιεί.

Αν θέσουμε λοιπόν τώρα το ερώτημα, σε ποιόν και γιατί είμαστε αλληλέγγυοι, σε ποιόν όχι και γιατί όχι, θα πρέπει να αναλογιστούμε πως η αλληλεγγύη δεν είναι μία μορφή σχέσης που μπορούμε να την αναπτύξουμε με τον καθένα έτσι; Το ότι ίσως κάποιος είναι καταπιεσμένος, αυτό δεν έχει τίποτα να πει σε μία σταθερή αποκρυσταλλωμένη πολιτική σκέψη. Γιατί αλλιώς την ανάγουμε στο πεδίο της διεκπεραίωσης, της ανταλλακτικής αξίας και της ηθικής σε εισαγωγικά υποχρέωσης. Η αλληλεγγύη λοιπόν δεν χαρίζεται σε κανέναν. Ο κάθε αγωνιζόμενος την διεκδικεί με τον λόγο του, την πρακτική του, την θέση του και την στάση του.

Σ’αυτό το σημείο όμως πρέπει επίσης να αναλογιστούμε και ποιόν στόχο θέλουμε να επιτεύξουμε με την εφαρμογή της. Πρέπει να αντιληφθούμε λοιπόν πως οι επαναστάτες που παρουσιάζονται ανά καιρούς ως δέκτες της δεν βρίσκονται σε μία θέση αδυναμίας. Η αλληλεγγύη λοιπόν δεν πραγματώνεται με όρους φιλανθρωπίας ή με όρους μιας ιδιότυπης ηθικής των χριστιανών, τέτοιας ποιότητας είναι πιστεύω, η αλληλεγγύη των καιροσκόπων αριστερών και των κουλτουριάρηδων που οριοθετείται στα πλαίσια πάντα της νομιμότητας. Η αλληλεγγύη, αυτό που πρέπει να προτάξει για εμένα είναι πως η θέση αδυναμίας του κρατουμένου, πρέπει από τον ίδιο αλλά και από τους συντρόφους του, να μετατραπεί σε μία θέση ισχύος και μαχητικότητας ενός αιχμάλωτου πολέμου. Σε μία θέση επιμονής και επαγρύπνησης. Δηλαδή είναι αυτή μία θέση η οποία δύναται να κατανοήσει και να αποκωδικοποιήσει την εξέλιξη του καθεστωτικού μηχανισμού. Τελειώνοντας, για να τεθεί σε ισχύ η αμφίδρομη ιδιότητα που την χαρακτηρίζει, θεωρώ ότι δεν προϋποθέτεται η απόλυτη πολιτική ταύτιση με τους εκάστοτε αιχμάλωτους πολέμου. Και αυτό το λέω γιατί: από την στιγμή που ένας άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του αιχμάλωτο, δεν μπορεί παρά αυτό το γεγονός να παράγει αρκετές αντιληψιακές κοινότητες πάνω στο ζήτημα του αγώνα..

ΝΑΔΙΡ -Τάκη, να σου ευχηθούμε ό,τι καλύτερο για την υπόθεση, περιμένουμε να είσαι κοντά μας, να ξαναβρεθούμε μαζί σε συνελεύσεις, μαζί να κατέβουμε στον δρόμο.. και μέχρι τότε, γερά, γερά ως την λευτεριά!!

Π.Μ –Να είστε καλά, εύχομαι και σε όλους εσάς δύναμη, υπομονή και επιμονή.. Και στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς.. σε όλους! Καλό βράδυ..

ΝΑΔΙΡ -Έγινε, γειά χαρά σύντροφε!

Π.Μ –Γειά χαρά, γειά χαρά!

Εκδήλωση στο «ναδίρ»-Συζήτηση με τον Χ.Χατζημιχελάκη

[τα ηχογραφημένα μηνύματα μπορούν να βρεθούν στο http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1219710%5D

ΝΑΔΙΡ -Λοιπόν, έχουμε στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής μας γραμμής τον Χάρη Χατζημιχελάκη.. ο Χάρης είναι κατηγορούμενος για την υπόθεση Χαλανδρίου, είναι για την υπόθεση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς .. Χάρη, θα’θελες να μας πεις κάποια πράγματα για την χρονική συγκυρία που έγιναν οι συλλήψεις; Είχαμε και έχουμε δεκάδες συλλήψεις μόνο και μόνο από τα αποτυπώματα που βρέθηκαν στο σπίτι σου στο Χαλάνδρι.. Ποια πιστεύεις ότι είναι η σκοπιμότητα για τις τόσες διώξεις και προφυλακίσεις και για το κλίμα τρομοκρατίας που έχει επιβληθεί από το κράτος.. Το καλοκαίρι είχαμε και την δεύτερη τροποποίηση του τρομονόμου..

 

Χ.Χ -Ναι.. καταρχάς να ξεκινήσω λέγοντας ότι το σπίτι μου ονομάστηκε από την πρώτη στιγμή γιάφκα, ακριβώς για να στηρίξει τους ισχυρισμούς της ελας ότι εξαρθρώσανε την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.. φυσικά η επαναστατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, μόνο εξαρθρωμένη δεν είναι, καθώς όπως είδαμε όλοι και πέρισι, πραγματοποίησε πολλά και εντυπωσιακά χτυπήματα, όπως στις φυλακές του Κορυδαλλού, στα γραφεία της χρυσής αυγής, στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης και άλλα.. Επίσης, το σπίτι λειτούργησε κατά κάποιο τρόπο ως μηχανή παραγωγής ενταλμάτων για άλλα δεκαέξι εκτός από εμένα συνολικά άτομα, τα οποία επ’ουδενί δεν συνδέονται με την υπόθεση και για τα οποία δεν υπάρχει κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο, πέραν της παρουσίας τους, έστω για μία φορά στο σπίτι.. τώρα στην κατάσταση αυτή, φυσικά συνέδραμαν και τα μμε, κατασυκοφαντώντας μας και παρουσιάζοντάς μας ως ενόχους, σε κάθε μέσο, σε εφημερίδες, σε τηλεοπτικά μέσα, στο internet, δίνοντας έτσι μεγάλη προβολή στην υπόθεση, πράγμα που στην συγκεκριμένη συγκυρία συνδεόταν εν μέρει και με την προεκλογική εκστρατεία και την προεκλογική κατάσταση που έπαιζε εκείνο τον καιρό.. καθιστώντας τους εμπλεκόμενους a priori ενόχους στο συλλογικό θυμικό. Το ίδιο φυσικά κάνανε και οι δικαστικές αρχές.. Εάν διαβάσει κανείς το διαβιβαστικό της εισαγγελίας, στο συμβούλιο.. τώρα πρόσφατα.. θα διαπιστώσει ότι είναι σχεδόν ταυτόσημο με τα διαβιβαστικά της ασφάλειας προς τις δικαστικές αρχές! Είναι τόσο γεμάτο από λογικά άλματα και εικασίες που θα μπορούσε κανείς εύκολα να πιστέψει ότι ο εισαγγελέας είναι φαντασιόπληκτος.. Φυσικά δεν είναι αλήθεια είναι πολύ στα καλά του και εκπληρώνει τον ρόλο του ως πληρωμένος σκύλος της δικαιοσύνης επάξια!

Τώρα, με αφορμή την υπόθεσή μας, είναι φανερό, νομίζω, τόσο από άλλες υποθέσεις που παρουσιάζουν ομοιότητες τον τελευταίο χρόνο, όσο και από την συνολική κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία ότι η καταστολή διαρκώς  εντείνεται. Φυσικά αυτό είναι επόμενο, αν αναλογιστεί κανείς, αφ’ενός την διαρκώς εντεινόμενη δράση του αναρχικού / αντιεξουσιαστικού χώρου και τη ριζοσπαστικοποίηση του μετά τον Δεκέμβρη του ’08 και αφ’ετέρου τις οικονομικές ανακατατάξεις που λαμβάνουν χώρα τον τελευταίο χρόνο και έχουν ως αποτέλεσμα την διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και άρα είναι επόμενο ότι λειτουργούν και ως παράγοντας αποσταθεροποίησης μιας ήδη εύθραυστης κοινωνικής ειρήνης, που εξάλλου όλοι γνωρίζουμε ότι είναι καθ’όλα πλασματική και θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι περισσότερο εξαγοράσιμη παρά διατηρήσιμη.. Πόσο μάλλον που τα τελευταία χρόνια μπορούν να χαρακτηριστούν ως μια περίοδος έντονων πολιτικών διεργασιών, εντός του αναρχικού χώρου και εντονότατης πολιτικής δραστηριοποίησης η οποία συνοδεύεται και από έξαρση της επαναστατικής, εξεγερτικής βίας.. εν μέσω λοιπόν αυτής της πραγματικότητας, φτάνουμε σε μια μπατσοκρατούμενη Αθήνα, σε προληπτικές προσαγωγές, στην τρομοϋστερία, τις εφόδους σε σπίτια συντρόφων και σε στέκια.. στα κλιμάκια των ξένων μυστικών υπηρεσιών που εδρεύουν μόνιμα πλέον στην Αθήνα.. και φυσικά σε μία σειρά από κυριολεκτικά κατασκευασμένες υποθέσεις τον τελευταίο χρόνο.. Και για να περάσω και στο δια ταύτα και στο κύριο κομάτι που αφορά την εκδήλωση που παρουσιάζετε, μέσα σ’αυτό το πλαίσιο εισάγεται εν μέσω καλοκαιρινής αποπληξίας του Αυγούστου και ο τρομονόμος no3 ή αν προτιμάτε η δεύτερη τροποποίηση του αντιτρομοκρατικού..

Το κύριο σημείο κατ’εμ’ε της δεύτερης τροποποίησης είναι ότι διευρύνει την ήδη μεγάλη ευπλασία του αντιτρομοκρατικού.. ο οποίος φυσικά, έχει δημιουργηθεί, αφ’ενός για να παρέχει διευκολύνσεις στις δικαστικές αρχές και άλλοθι για εύκολες καταδίκες και αφ’ετέρου για να λειτουργεί ως ένα επιπλέον ενθαρρυντικό όσον αφορά στις ποινές. Με την νέα τροποποίηση εισάγεται η δυνατότητα να χρησιμοποιείται ο αντιτρομοκρατικός σε διαδηλώσεις καθώς και σε όσους στηρίζουν ηθικά ή οικονομικά –έτσι παρουσιάζονται στο νόμο- τις επαναστατικές οργανώσεις.

Τώρα, αυτό το τελευταίο, τίθεται σε τέτοια βάση απροσδιοριστίας που είναι αδύνατο ακόμα και για έναν έμπειρο νομικό να καθορίσει ουσιαστικά το εύρος του νόμου. Ποιους ακριβώς περιλαμβάνει δηλαδή.. φυσικά αυτό ακριβώς είναι και το ζητούμενο, αφού η ουσία είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διεύρυνση του πεδίου ορισμού του αντιτρομοκρατικού, ώστε να λειτουργεί ως έξυπνο πασπαρτού σε κάθε υπόθεση..

Άξιες αναφοράς είναι κάποιες διατάξεις που αφορούν τους κουκουλοφόρους μάρτυρες εντός εισαγωγικών.. εδώ παρουσιάζεται η μη δυνατότητα έγκυρης εκ μέρους των κατηγορούμενων ταυτοποίησης των μαρτύρων, που ελλοχεύει τον άκρως πραγματικό κίνδυνο να βρεθεί να καταθέτει το μισό αστυνομικό σώμα ως ..αυτόπτης μάρτυρας! Ως αυτόπτες μάρτυρες κατηγοριών ή κάτι ανάλογο. Δημιουργείται έτσι η ψευδαίσθηση του ¨καλώς δικασμένου¨, η οποία θεωρώ ότι είναι απαραίτητη για την κοινωνική νομιμοποίηση μιας αυθαίρετης καταδίκης. Πράγμα που νομίζω ότι θα το δούμε ή θα αρχίσουν να το κάνουν οι δικαστικές αρχές σε πολλές υποθέσεις φέτος, μια και έρχεται μια χρονιά με πολλές δίκες. Τώρα, εν ολίγοις, αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς είναι ότι η τροποποίηση του αντιτρομοκρατικού, διευκολύνει σημαντικά τους διωκτικούς μηχανισμούς, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο το νομικό τους οπλοστάσιο. Αυτό που είναι σημαντικό και έχει ουσία τελικά είναι να αναδείξουμε αυτό το ζήτημα, το ζήτημα του τρομονόμου και πως επιβάλλεται σε όλο και μεγαλύτερη γκάμα κατηγορούμενων προερχόμενων από τον ανατρεπτικό χώρο ως ουσιαστικό πεδίο πάλης και με πρόταγμα φυσικά την ολική ανατροπή του ως ένας νόμος που δημιουργεί πλασματικούς και επίπλαστους διαχωρισμούς με βάση τον ποινικό κώδικα στους πολιτικούς κρατουμένους.

ΝΑΔΙΡ -Χάρη, είσαι ένα χρόνο φυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού. Τι χαρακτηριστικά αναγνωρίζεις σ’αυτό τον χώρο;

Χ.Χ -Ε.. ναι! Η φυλακή, όπως ξέρουμε όλοι αντικατοπτρίζει τις κοινωνικές συνθήκες που αντιμετωπίζονται και έξω στην κοινωνία.. Τώρα πιο συγκεκριμένα για τον Κορυδαλλό, για να περιγράψω κάπως την κατάσταση που επικρατεί, πρέπει πρώτα να αναφέρω κάποιες ιδιαιτερότητες που έχει σε σχέση με κάποιες άλλες φυλακές.

Αρχικά μιλάμε για μια φυλακή που απαρτίζεται κυρίως από υπόδικους. Κατάδικοι μόνιμοι στον Κορυδαλλό δεν υπάρχουν πολλοί, παρά μόνο ορισμένοι για πολύ μικρές ποινές, που ούτως ή άλλως παραμένουν στη φυλακή για λίγους μήνες, για έναν χρόνο το πολύ. Η δεύτερη παράμετρος είναι ο μεγάλος αριθμός των κρατουμένων. Ενδεικτικά, η χωρητικότητα του Κορυδαλλού, αν υπολογίσουμε ότι μένουν τέσσερα άτομα σε κελιά 10-12 τετραγωνικά, είναι περίπου 2300 κρατούμενοι. Τώρα, τα δύο αυτά χαρακτηριστικά γιατί τα αναφέρω: ο μεγάλος αριθμός των κρατουμένων και η ιδιότητα της μεγάλης πλειοψηφίας ως υπόδικοι, δημιουργούν μία ιδιάζουσα συνθήκη. Μ’αυτό εννοώ ότι δεν υπάρχει καμία συνεκτικότητα μεταξύ των κρατουμένων, καθώς δεν μιλάμε για ένα μοντέλο κλειστής κοινότητας κατά κάποιο τρόπο, που συναντάει κανείς σε άλλες φυλακές, αλλά για ένα σύνολο ετεροκαθοριζόμενων υποκειμένων, που στερούμενα την δυνατότητα να γνωρίζουν τι ακριβώς τους επιφυλάσσει το μέλλον τους, καθώς δεν είναι δικασμένοι, σχεδόν κανείς, ουσιαστικά δεν βλέπουν την φυλακή ως μια διαρκή κατάσταση, ως μια κατάσταση που θα διαρκέσει κάποιο χρόνο από τη ζωή τους, αλλά ως μια παροδική συνθήκη από την οποία ευελπιστούν ότι θα ξεφύγουν ακόμα και αν στην πραγματικότητα οι αντικειμενικές συνθήκες δεν παρουσιάζουν ελπίδα για να συμβεί κάτι τέτοιο σύντομα. Τώρα, η συνθήκη αυτή την αναφέρω γιατί την θεωρώ σημαντική, καθώς στερεί την δυνατότητα να υπάρχει ως ένα βαθμό μια επικοινωνία μεταξύ των κρατουμένων, που να στηρίζεται στη βάση της αλληλοκατανόησης και του αλληλοσεβασμού. Της αλληλεγγύης δεν θα το πω καν γιατί αυτή λείπει εξ ολοκλήρου. Τώρα είναι σημαντικό ότι αυτή η αίσθηση της παροδικότητας δεν αφήνει περιθώρια και για την ανάπτυξη αγωνιστικών καταστάσεων μέσα στις φυλακές, καθώς οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται την φυλακή ως πεδίο αγώνα, αλλά ως μια στραβή, μία άτυχη στιγμή και ένα λάθος ενδεχόμενο. Φυσικά γι’αυτό δεν ευθύνεται μόνο η ιδιομορφία του Κορυδαλλού απλά κάποια χαρακτηριστικά που έχει εντείνουνε μία τέτοια κατάσταση, αλλά ευθύνονται ταυτόχρονα και κάποια κακέκτυπα προτύπων που δημιουργούνται μέσα στη φυλακή όπως αντίστοιχα δημιουργούνται και έξω στην κοινωνία. Αυτό που αναγνωρίζω ως κυρίαρχο είναι ότι οι περισσότεροι κρατούμενοι δέχονται τόσες μεγάλες δόσεις ψυχοσωματικής βίας και ταπείνωσης, μέσω του εγκλεισμού, που στην προσπάθεια τους να αποσχιστούν από αυτή την άκρως υποβαθμιστική για το εγώ και την προσωπικότητά τους κατάσταση, καταλήγουν σε κομπορρημοσύνες και σε άνευ ουσιαστικού περιεχομένου καυχησιολογίες, στα πρότυπα του σκληρού εγκληματία, του παραβάτη κλπ. Όλες αυτές οι παθογένειες, συνδυάζονται και με την ρουφιανιά, συνδυάζονται και με την συνδιαλλαγή με την υπηρεσία, για την εξασφάλιση στοιχειωδών προνομίων.. συνήθως, του παρτακισμού, της ιδιοτέλειας, των ρουσφετιών.. δημιουργείται έτσι μία κατάσταση με σταθερό αρνητικό πρόσημο.. και μια σχεδόν αηδιαστική πραγματικότητα.. πραγματικά.. και καθημερινότητα!

Φυσικά, για να μην είμαστε και άδικοι, μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση υπάρχουν ακόμα και παραδείγματα φυλακισμένων και κρατουμένων που στέκονται με τιμή στα πόδια τους και συνεχίζουν να παλεύουν για μια αξιοπρεπή διαβίωση σ’ένα εν γένει εχθρικό περιβάλλον όπως αυτό των φυλακών. Εκεί αναγνωρίζει κανείς και κάποια καλά χαρακτηριστικά θα μπορούσαμε να πούμε όπως η μπέσα, η υπόληψη, η στόφα του αυθεντικού κατά κάποιο τρόπο, που δίνει ελπίδα σε μία τέτοια κατάσταση, η οποία είναι σχεδόν ολοκληρωτικά χαμένη.

Τώρα, θα ήθελα να αναφερθώ επίσης, πριν κλείσω και με το θέμα των φυλακών, θα ήθελα να αναφερθώ και στην μεγαλύτερη κατά την γνώμη μου μάστιγα των φυλακών που έχει φέρει και την κατάσταση σε τέτοια επίπεδα σε τέτοιες κατωτάτου επιπέδου καταστάσεις που είναι το εμπόριο της πρέζας που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάντια και εξαθλίωση μέσα στις φυλακές..

Η πρέζα μπαίνει στη φυλακή όπως όλοι ξέρουμε και γνωρίζουμε με την βοήθεια φυσικά των σωφρονιστικών υπαλλήλων και της σωφρονιστικής υπηρεσίας. Πραγματικά, βασιλεύει μέσα στη φυλακή και καθορίζει την καθημερινότητα ενός πολύ μεγάλου αριθμού κρατουμένων. Ενδεικτικά, οι περισσότεροι τσαμπουκάδες γίνονται για την πρέζα εδώ μέσα και για χρέη που δημιουργούνται από την πρέζα.. Έχω δει κρατούμενους να σφάζονται για ένα καπάκι πρέζας, που τώρα αυτό είναι ποσότητα να φανταστείτε που αντιστοιχεί σε λιγότερο από ένα γραμμάριο και η νοθευμένη πωλείται για 100-120 ευρώ. Ε, φανταστείτε τα χρήματα δηλαδή που αποκομίζονται από μία τέτοια κατάσταση.. για τι ποσά μιλάμε.. Έχω δει ακόμα κρατούμενους να αλληλοκαρφώνονται στην υπηρεσία, επειδή κάποιος τους έφαγε στην ¨δουλειά¨ και επειδή κάποιος τους έδωσε σκάρτο πράγμα.

Το πιο βασικό όμως είναι η καταστολή που συνοδεύει την χρήση και οδηγεί σε απελπιστικές καταστάσεις, πραγματικά σε απελπιστικές καταστάσεις. Επειδή βρέθηκα και σε άλλες τρεις φυλακές πριν με φέρουνε στον Κορυδαλλό, σε μία από τις προηγούμενες φυλακές, έζησα την εμπειρία, να βρίσκομαι σε έναν θάλαμο με καμιά δεκαριά άτομα όπου βαράγανε όλοι, χρησιμοποιώντας την ίδια αυτοσχέδια βελόνα, φιαγμένη από ένα στυλό μπικ.. Εντάξει, απελπιστική κατάσταση τελείως..

Γενικώς λοιπόν για να το κλείσω αυτό το θέμα, είμαι της γνώμης ότι η πρέζα και το πρεζεμπόριο είναι από τους πιο βασικούς λόγους για τους οποίους οι φυλακές δεν εξεγείρονται και δεν υπάρχει μία μόνιμη εξεγερτική κατάσταση στις φυλακές και αυτός είναι εξ’άλλου και ο λόγος που το εμπόριο υποθάλπεται από την υπηρεσία.

ΝΑΔΙΡ -Χάρη, σίγουρα αυτά πράγματα που είπες.. δεν ξέρω, είναι πράγματα που δεν ακούγονται και τόσο συχνά, σχετικά με τις φυλακές, τώρα θάθελα να μας πεις κάποια πράγματα σχετικά με την αλληλεγγύη.. πες μας λίγο πώς αντιλαμβάνεσαι την αλληλεγγύη..

Χ.Χ -Ναι, λοιπόν για να ξεκινήσω θα ήθελα πρώτα να αποδώσω στην έννοια της αλληλεγγύης, έναν εντος εισαγωγικών έναν απαραίτητο φόρο τιμής κατά την γνώμη μου και πρέπει να ξεκαθαρίσω λοιπόν ότι την θεωρώ ένα αναπόσπαστο και άκρως πολύτιμο αξιακό κώδικα που ως πολιτική σχέση, συνοδεύει από την πρώτη στιγμή την πορεία του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου αλλά και των επαναστατικών κινημάτων ανεξαρτήτως τόπου και συνθηκών. Είναι πραγματικά μία πηγή δύναμης και μία ουσιαστική και αληθινή σχέση που αναπτύσσεται και επιδρά εντός των επαναστατικών διαδικασιών.. Με μία φράση που ακούμε συχνά και όλοι μας γνωρίζουμε, αυτός που ξεχνά τους καταδικασμένους του αγώνα, είναι καταδικασμένος να ξεχάσει και τον ίδιο τον αγώνα. Αυτό βέβαια, από την άλλη μεριά δεν σημαίνει ότι πρέπει να αγκιστρώνεται ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος στην έννοια της αλληλεγγύης και να καταλήγει να την μετατρέπει σε αυτοσκοπό. Τι εννοώ με αυτό: η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους αγωνιστές είναι όπως προανέφερα αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα, αλλά σίγουρα δεν αποτελεί το μοναδικό πεδίο δράσης αλλά αντίθετα μία από τις πολλές συνιστώσες, που ως τελικό στόχο έχουν την ίδια την επανάσταση και την ολική ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος. Έτσι, πιστεύω ότι πρέπει να ζυγίζουμε σωστά τις καταστάσεις και να σταθμίζουμε διαρκώς το επίπεδο της ενασχόλησής μας με την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους, χωρίς φυσικά αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει την έλλειψη αυτής της ενασχόλησης εξολοκλήρου. Η καλύτερη εξάλλου αλληλεγγύη είναι κατά την γνώμη μου, η συνέχιση με καλύτερους και πιο ευνοϊκούς όρους της ίδιας της επαναστατικής δράσης..

Ένα άλλο πεδίο που θα ήθελα να θίξω είναι αυτό του ενδεχομένου της θυματοποίησης των φυλακισμένων μέσω της κινηματικής αλληλεγγύης. Χωρίς αυτό να είναι ένα φαινόμενο που σώνει και ντε παρατηρούμε διαρκώς, νομίζω πρέπει να τονιστεί ότι η αλληλεγγύη είναι μία επιθετική και μία δυναμική πρακτική, που προτάσσει την ενότητα του αναρχικού χώρου απέναντι στον εχθρό, που αποδομεί τις κοινώς αποδεκτές και βασιζόμενες στην ιδιοτέλεια κοινωνικές σχέσεις και κινείται σαφώς απειλητικά ενάντια στο καθεστώς. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρώ είναι απαραίτητο να αποφεύγουμε τόσο τους διαχωρισμούς αθώου-ενόχου, που είναι εξάλλου τόσο επίπλαστος σαν διαχωρισμός, όσο και αυτός του νόμιμου-παράνομου, όσο και την ανάδειξη μιας μετεμφιλιακής προέλευσης λογικής, αυτή της σκευωρίας σε κυρίαρχο πρόταγμα της εκάστοτε υπόθεσης. Τώρα, προς αποφυγή παρεξήγησης και επειδή και η δική μας υπόθεση ενέχει τέτοια στοιχεία δεν λέω ότι δεν πρέπει να αναδεικνύονται και να τονίζονται οι αντιφάσεις κάθε κατηγορητηρίου, ειδικά σήμερα που η αυθαιρεσία των διωκτικών αρχών έχει ξεπεράσει κάθε πρόσφατο τουλάχιστον προηγούμενο.. δεν πρέπει όμως να αναδεικνύονται αυτές οι αντιφάσεις ως το κεντρικό στίγμα μιας υπόθεσης, σε βάρος της πολιτικής ουσίας που την συνοδεύει και που την αναδεικνύουν φυσικά τα ίδια τα εμπλεκόμενα υποκείμενα με τον λόγο και την στάση τους. Τώρα, παίρνοντας αφορμή από αυτό και μιλώντας για την στάση του κρατουμένου, ένα ακόμα ζήτημα που πρέπει νομίζω να θιγεί είναι νομίζω και αυτό των κριτηρίων με βάση των οποίων ασκούμε την αλληλεγγύη και ασκείται η αλληλεγγύη .. προσωπική μου γνώμη πάνω σ’αυτό το ζήτημα είναι ότι κάθε αγωνιστής με πολιτικούς και φυσικά αξιοπρεπείς όρους διεκδικεί την υπόθεσή του, πρέπει να έχει την αμέριστη αλληλεγγύη του αναρχικού χώρου. Αυτό φυσικά, δεν προϋποθέτει απαραίτητα την πολιτική συμφωνία με τον κρατούμενο, παρα μόνο την αναγνώριση κατ’εμέ στο πρόσωπό του ενός αγωνιστή, που με τον λόγο του προάγει τις επαναστατικές ιδέες και υπερασπίζεται σε κάθε του βήμα την μάχη με το καθεστώς και την κυριαρχία. Δεν είναι αναγκαίο λοιπόν κατά την γνώμη μου να υπάρχει ταύτιση με τις απόψεις που εκφράζει ο κατηγορούμενος αλλά να τον αναγνωρίζουμε αντίθετα ως κομμάτι του επαναστατικού κινήματος ως δηλαδή με λίγα; Λόγια, πολιτικό κρατούμενο. Εδώ υπεισέρχεται νομίζω, και ο διαδραστικός ρόλος της αλληλεγγύης, αφού ο όρος του πολιτικού κρατούμενου όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ είναι επίκτητος, δεν είναι κάτι που έρχεται από τον ουρανό, είναι κάτι που το κερδίζουμε καθημερινά και ο καθένας μας πρέπει διαρκώς να τον διεκδικεί, τόσο με την καθημερινή του στάση μέσα στην φυλακή καθώς και με μία διαρκώς διεκδικούμενη επαφή με τις πολιτικές εξελίξεις, έξω από τη φυλακή.

Μία τελευτραία παράμετρος είναι ότι η αλληλεγγύη είναι μία καθαρά πολιτική σχέση ανάμεσα στον κρατούμενο και στις πολιτικές δυνάμεις και έτσι πρέπει να εκλαμβάνεται. Το λέω αυτό, γιατί έχουμε παρατηρήσει στο παρελθόν και τα γνωρίζουμε όλοι αυτά τα φαινόμενα, το φαινόμενο να ορίζεται η αλληλεγγύη με βάση προσωπικές σχέσεις και συμπάθειες ή αντιπάθειες του καθενός που προκειμένου μάλιστα να δικαιολογηθούν παίρνουν και χαρακτήρα πολιτικής θέσης. Τώρα, αυτή η λογική εμένα με παραπέμπει περισσότερο σε παρεϊστικες καταστάσεις και ομαδοποιήσεις με βάση τις πολιτικές σχέσεις παρά την πολιτική συγγένεια. Και ενώ είναι νομίζω απολύτως θεμιτό και αναμενόμενο ότι οι κοντινοί κάθε φορά του κρατούμενου θα σηκώσουν ένα μεγάλο μέρος και ένα μερίδιο της υπόθεσης, δεν ισχύει νομίζω το ίδιο στην αντίθετη περίπτωση δηλαδή, δεν θα έπρεπε να αρνείται κανείς την αλληλεγγύη σε έναν σύντροφο λόγω προσωπικών διενέξεων ή ενδεχόμενης αντιπάθειας. Η αλληλεγγύη τελικά, για να φτάσω και σε αυτό που έλεγα και πριν, δεν είναι προσωπικές σχέσεις, είναι μία καθαρά πολιτική σχέση, η οποία ακόμα και όταν δεν υπάρχει απόλυτη πολιτική ταύτιση, νομίζω ότι σε περιπτώσεις αγωνιστών και συντρόφων πρέπει πάντα να διεκδικείται. Για να κλείσω κάπως και αυτό το θέμα, θέλω να ξανατονίσω ότι η καλύτερη αλληλεγγύη για μένα είναι η συνέχιση της επαναστατικής δράσης με καλύτερους και ευνοϊκότερους όρους. Αυτό μπορεί να μας πάει μπροστά και αυτό μπορεί να μας δώσει τα στοιχεία εκείνα που θέλουμε και θα μας εξελίξουν και θα προωθήσουν την ίδια την επαναστατική διαδικασία..

ΝΑΔΙΡ -Χάρη, σ’ευχαριστούμε πολύ, καλή λευτεριά και σε περιμένουμε να τα πούμε και από κοντά!

Χ.Χ –  Ευχαριστώ κι εγώ για την ευκαιρία να μιλήσω στους συντρόφους, τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε όλους σας.. και ελπίζω να τα πούμε σύντομα ..και σίγουρα έξω, όχι εδώ!

Εξάμηνο της Κ.Καρακατσάνη

Από το Συμβούλιο Εφετών εξετάστηκε η παράταση της προφυλάκισης της Κ. Καρακατσάνη στις 27 Οκτωβρίου.

ΤΙ ΕΙΣΗΓΕΙΤΑΙ Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ «ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ»

άρθρο της «ελευθεροτυπίας»

 

Με μια 130σέλιδη πρόταση, στην οποία μεταξύ άλλων ως ενδείξεις ενοχής των εμπλεκομένων αναφέρονται και τα παραπάνω «ευρήματα», η εισαγγελέας εφετών Ξένη Δημητρίου-Βασιλοπούλου εισηγείται στο αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο την παραπομπή στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας δώδεκα νεαρών ατόμων προκειμένου να δικαστούν για σωρεία κακουργημάτων που σχετίζονται με τη δράση της οργάνωσης «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Από τους δώδεκα, οι τρεις, μία κοπέλα και δύο νεαροί άντρες, είναι ακόμη προσωρινά κρατούμενοι και οι έξι καταζητούμενοι με βάση εντάλματα σύλληψης. Για τον έναν μάλιστα από τους φυγόδικους, ο οποίος είναι αλλοδαπός, έχει εκδοθεί και ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης.

Επίσης η εισαγγελέας εισηγείται να μη γίνει κατηγορία για τους υπόλοιπους πέντε (από τους δεκαεφτά) κατηγορουμένους, ανάμεσα στους οποίους είναι και τρεις νεαρές γυναίκες. Μία από αυτές είναι η κοπέλα σε βάρος της οποίας ασκήθηκε δίωξη επειδή είχε βρεθεί αποτυπώματά της σε γυάλινο κηροπήγιο του σπιτιού, όπως κι ένας φοιτητής που είχαν βρεθεί τα αποτυπώματά του γιατί -όπως από την πρώτη στιγμή έλεγε- είχε απλώς βοηθήσει στην αναβάθμιση του ηλεκτρονικού υπολογιστή του ενοίκου του σπιτιού του Χαλανδρίου.

11 αδικήματα

Σύμφωνα, πάντως, με την εισαγγελική εισήγηση, στην «ομάδα», τα φερόμενα ως μέλη της οποίας προτείνεται να δικαστούν για έντεκα αδικήματα (αποδίδονται κατά περίσταση), «συμμετείχαν και άλλοι αγνώστων στοιχείων».

Κατά την κ. Δημητρίου, «στην οργάνωση ο καθένας είχε κατά περίπτωση τον δικό του ρόλο», ενώ ο «καμβάς» των ενδείξεων ενοχής είναι τα ευρήματα-πειστήρια (όπως υπολείμματα ενεργοποιηθέντος αυτοσχέδιου ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού) στο σπίτι του Χαλανδρίου, όπου διέμεναν οι δύο από τους κατηγορουμένους, «ξαδέρφια με στενές σχέσεις», και μπαινόβγαιναν οι υπόλοιποι, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι σπουδαστές.

Καθώς σύμφωνα «με τις εκθέσεις εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης της ΔΕΕ, αναδεικνύονται σχέσεις και ομοιότητες που έχουν οι τρομοκρατικές πράξεις (εκρήξεις) που έγιναν στην οικία του Παναγιώτη Χηνοφώτη, στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, στην οικία Αρσένη-Κατσέλη και στην οικία Χατζημιχελάκη, ως προς τον τρόπο και τα υλικά κατασκευής της εκρηκτικής ύλης που χρησιμοποιήθηκε, τον τρόπο κατασκευής και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των αυτοσχέδιων ωρολογιακών εκρηκτικών μηχανισμών και τον τρόπο τοποθέτησής τους».

Το «κρησφύγετο- γιάφκα»

Κατά την εισαγγελική πρόταση, «προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ότι η οικία του φοιτητή Χ.Χ. στο Χαλάνδρι δεν ήταν ένα φοιτητικό σπίτι αλλά επρόκειτο για κρησφύγετο («γιάφκα») της τρομοκρατικής οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» την οποία είχαν συγκροτήσει και εξακολουθούσαν να παραμένουν ως μέλη της οι δώδεκα πρώτοι κατηγορούμενοι μαζί με άλλα άγνωστα μέχρι τούδε άτομα, η παρουσία των οποίων προκύπτει από δακτυλικά και γενετικά αποτυπώματα που δεν έχουν ακόμα ταυτοποιηθεί. Εκεί υπήρχε άνεση χώρου (ήταν περίπου 120 τ.μ.) και δρούσαν χωρίς καμιά επίβλεψη από μεγαλύτερα άτομα (κυρίως γονείς). Η οικία αποτελούσε κυριολεκτικά εργαστήριο κατασκευής αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών».

Υποπτη, η… μη προφύλαξη

Οπως προκύπτει από την πρόταση, «μετά από πληροφορίες» που περιήλθαν σε γνώση του αρμόδιου τμήματος της Ασφάλειας σχετικά με δραστηριοποίηση ύποπτων ατόμων στο Χαλάνδρι, το σπίτι παρακολουθήθηκε για ένα 48ωρο και δη Σαββατοκύριακο.

Εκεί «παρατηρήθηκε αυξημένη κινητικότητα ατόμων, τα οποία κατά τακτά χρονικά διαστήματα εισέρχονταν και εξέρχονταν με ιδιαίτερες προφυλάξεις, στις οποίες περιλαμβάνεται και η φαινόμενη μη λήψη μέτρων προφύλαξης για παραπλάνηση, που μπορεί όμως να γίνει αντιληπτή από έμπειρα αστυνομικά όργανα»!

Οι χύτρες, οι κάμερες και η περούκα

Αξιοσημείωτο είναι το πώς «δέθηκε» ο ένας εκ των εμπλεκομένων. Σύμφωνα πάντα με την πρόταση, από μια απόδειξη αγοράς δύο χυτρών από υποκατάστημα της «Notos home», που βρέθηκε στο σπίτι, ζητήθηκε από το κατάστημα το βίντεο κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης. Στη συνέχεια ο ανακριτής κάλεσε σε εξέταση τους γονείς του ατόμου που εικονιζόταν και οι οποίοι αναγνώρισαν στο βίντεο τον γιο τους.

Εμπλοκή γονιού υπήρξε με αφορμή κι άλλο πειστήριο, και συγκεκριμένα μια περούκα καστανών μακριών μαλλιών με ετικέτα που ανέγραφε «Εθνική Λυρική Σκηνή Τμήμα Περουκών 236». Σε ένορκη κατάθεση κλήθηκε η μητέρα ενός εκ των εμπλεκομένων που υπήρξε σολίστ στη Λυρική. Η ίδια ανέφερε ότι δεν είχε ποτέ χρησιμοποιήσει περούκα και όλα τα εργαλεία της δουλειάς της παρέμεναν στο θέατρο γιατί ήταν ιδιοκτησία του. Κατά την κρίση όμως της εισαγγελέα, «οι ισχυρισμοί της δεν μπορούν να γίνουν πιστευτοί γιατί αυτό που αναφέρει είναι αυτό που θα έπρεπε να γίνεται και όχι αυτό που πράγματι έγινε, αφ’ ετέρου δε είχε αποχωρήσει από τη Λυρική πριν από αρκετά μεγάλο διάστημα ώστε να θυμάται αν κάποια στιγμή είχε φέρει την περούκα σπίτι της, έστω και από παραδρομή»!

Οι παρέες

Στην πρόταση γίνεται λόγος για συναναστροφές φοιτητή κατηγορούμενου με άλλους φοιτητές «που δεν έχουν σχέση με τις διωκόμενες πράξεις, αλλά ο Χ. είχε κάθε λόγο να κάνει παρέα με αυτά τα άτομα ώστε να «θολώνει τα νερά» όσον αφορά τους υπόλοιπους φίλους και συγκατηγορουμένους του».

Ακόμη, ενώ για άλλους είναι ενοχοποιητικό στοιχείο τα πολλά αποτυπώματα στο σπίτι του Χαλανδρίου, για έναν απ’ αυτούς η αξιολόγηση είναι αντίθετη. Οπως αναφέρεται, «δεν βρέθηκαν αποτυπώματα του γεγονός, που σημαίνει ότι λάμβανε όλα τα μέτρα ώστε να μην αφήσει αποτυπώματα».

Πάντως για τους πέντε για τους οποίους προέκυψε «μικρή κοινωνική συναναστροφή» με τους υπόλοιπους κατηγορουμένους, δεν ήταν και σε φωτογραφίες από εκδρομές της παρέας, δεν είχαν αφήσει πολλά αποτυπώματα στο σπίτι ή δεν ανήκουν στους έξι που δεν παρουσιάστηκαν σε εκτέλεση ενταλμάτων σύλληψης, η εισαγγελέας προτείνει απαλλαγή.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=214687

Γράμμα του Π.Μασούρα για τις φυλακές και τον Β.Πάλλη

Η σιωπή να γίνει κομμάτι του παρελθόντος

Οι φυλακές σαν θεσμός ευθυγράμμισης και συμμόρφωσης καλούνται να επανεντάξουν και να συνετίσουν το συμπιεσμένο κοινωνικό σύνολο που βρίσκεται σ’ αυτές.

Η συστημική νόρμα της σωφρονιστικής πολιτικής του καθεστώτος, στοχεύει στην καθυπόταξη των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών θέλγητρων του ατόμου.

Ενός ατόμου που αυτεπάγγελτα απομονώθηκε και περιθωριοποιήθηκε από τον καθεστωτικό μηχανισμό ως ένα ακόμη καρκίνωμα προς θεραπεία.

Στα κελιά της δημοκρατίας οι δεσμοφύλακες ως προέκταση του πειθαρχικού μηχανισμού επιδίδονται σ’ έναν ασύστολο πόλεμο ενάντια στην ανθρώπινη τιμιότητα και αξιοπρέπεια.

Οι πειθαρχικές δομές της κυριαρχίας επιδιώκουν να μας γονατίσουν, να μας απομονώσουν από κάθε κοινωνική ακολουθία, να μας αποτελματώσουν διανοητικά.

Στοχεύουν στην αδρανοποίηση του αγώνα για ελευθερία. Προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν τον αγώνα του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία.

Το υποκείμενο κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του, βιώνει έναν εσωτερικό πόλεμο μακράς διαρκείας.

Από τις πειθαρχικές ποινές, σαν ποινή μέσα στην ποινή, από την επανακαταδίκη του, από την μη χορήγηση αδειών, από τους μιλημένους εισαγγελείς της ασφάλειας, από τον καθημερινό εξευτελισμό της ανθρώπινης υπόστασης και ακεραιότητας, από τις άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, από το νερό, το φαγητό, την θέρμανση, τον υπερπληθυσμό, την ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Είναι κοινής λογικής αποδεκτό πως όποιος περνά την πόρτα της εξόδου των καθεστωτικών κρεματορίων σχεδόν αλώβητος, η ανέχεια που θα συναντήσει θα του φανεί ευημερία.

Το υποκείμενο απωθείται από την διαπίστωση πως η ίδια η ατομική του αυτοπραγμάτωση είναι ο φορέας της αλλαγής.

Ο κάθε κρατούμενος πρέπει να δραπετεύσει από την μονοδιάστατη οπτική που παράγει η συστημική πληροφόρηση.

Να διαπιστώσει πως οι πιθανότητες να δεσμεύσει τον δεσμοφύλακα της ψυχής του είναι αστείρευτες.

Να πιθανολογήσει πως η άβυσσος των ανθρωπίνων περιπτώσεων που τον περιβάλλει, ίσως να μπορέσει να θέσει το ζήτημα της υπόστασης σε μία πλατφόρμα εξεγερτική, μέσω της αναζήτησης και της ανακάλυψης των απεριόριστων δυνατοτήτων του καθενός μας.

Στον κόσμο των ισχυρών, του παγκόσμιου καπιταλιστικού κατεστημένου, τίποτα δεν χαρίστηκε ποτέ και σε κανέναν. Καθήκον του κατεστημένου είναι η παραγωγή της παραδοχής, της μοιρολατρίας, που με την σειρά της κυοφορεί την αδράνεια.

Καθήκον των κρατούμενων είναι να μετονομάσουν τον εαυτό τους σε αιχμάλωτο κατ’ ουσία. Με όλες τις ευθύνες, τα καθήκοντα και τις προοπτικές που περιέχει αυτό το πέρασμα στο πεδίο της άμεσης αναμέτρησης με την κυριαρχία.

Εμείς οι ίδιοι πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που επιθυμούμε να βιώσουμε. Όσα κατακτήθηκαν, διεκδικήθηκαν με αίμα, αγώνες και οπλισμένες επιθυμίες.

Οι σχηματισμοί μας απέναντι στην πολιτική της εξόντωσης, θα πρέπει να αποτελέσουν πειθαρχημένες μαχητικές δομές αιχμαλώτων. Εμείς οι ίδιοι «εντός» και «εκτός» των τειχών θα πολεμήσουμε την κυρίαρχη συστημική πληροφόρηση, που μας κατατάσσει ως εγκληματίες μακράς διάρκειας.

Προσδίδοντας έτσι μια αυθεντική συνάφεια σε λόγο και πρακτική στην κατεύθυνση του αγώνα. Του αγώνα της αξιοπρέπειας ενάντια στην υποδούλωση.

Με το κεφάλι ψηλά και δύσκαμπτους τους αυχένες αναζητούμε την ελευθερία.

Το να εξακολουθείς να ζεις περήφανος ακόμη και «μέσα» από τα κάγκελα καθιστά τα τσιμέντα των στρατοπέδων αόρατα.

Τα καθιστά αόρατα γιατί είμαστε διάφανοι.

Τα καθιστά αόρατα γιατί είμαστε Αγωνιστές και τολμάμε. Και όταν τα τείχη είναι ανύπαρκτα τότε το σθένος μας τραγουδά επινίκια εμβατήρια.

«Μέσα» και «έξω» όλοι μια γροθιά και ας τους σπάσουμε τα δόντια.

Ζήτω η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πάθος για ελευθερία.

Ο αγώνας μας παρακαταθήκη του παρελθόντος, νωπές σελίδες του παρόντος και υποσχέσεις του μέλλοντος.

Φωτιά στα κάτεργα.

Αλληλεγγύη στον Αιχμάλωτο Αγωνιστή Β. Πάλλη

Το αίμα που χύνεται από κάθε Αγωνιστή είναι και αίμα δικό μας.

Παναγιώτης Μασούρας / Ε.Κ.Κ.Ν.Α. / Σεπτέμβρης 2010

Στις 31/8 η εξέταση της παράτασης της προφυλάκισης

Την Τρίτη 31/8 ορίστηκε το συμβούλιο εφετών σε σχέση με την παράταση της προφυλάκισης των προφυλακισμένων για τη «συνομωσία» Χ. Χατζημιχελάκη και Π. Μασούρα. Πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης 60 ατόμων.

Με αφορμή τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010

Χιλιάδες κόσμου κατεβαίνουν στους δρόμους διαδηλώνοντας ενάντια στα οικονομικά μέτρα, πριν θεσπιστούν απ’ την κυβέρνηση.

Εκατοντάδες αναρχικοί δίνουν το δικό τους πολιτικό στίγμα. Επιδίδονται σε εμπρησμούς υπουργείων, τηλεοπτικών βαν, τραπεζών κ.α., ενίοτε με κομμάτια των υπόλοιπων διαδηλωτών, επιτίθενται στον αστικό στρατό του καθεστώτος.

Κάπως έτσι, μέσα σ’ αυτήν την έκρυθμη και τεταμένη συνθήκη πραγματοποιείται ο εμπρησμός του υποκαταστήματος της MARFIN BANK στην οδό Σταδίου, το αποτέλεσμα 3 νεκροί άνθρωποι από ασφυξία.

Οι τίτλοι τέλους θα πέσουν και μια άλλη παράσταση θα αρχίσει. Ο δημοσιογραφικός κόσμος και οι μολυβοσπρώχτες των φυλλάδων σπεύδουν να τυμβωρυχίσουν πάνω στα κουφάρια των 3 νεκρών ανθρώπων κάνοντας λόγο για εκτέλεση εν ψυχρώ. Ενώ ταυτόχρονα όλος ο πολιτικός χώρος της κυριαρχίας μιλά για τους δολοφόνους με τις κουκούλες που «συνάντησαν τον εχθρό τους σε 3 εργαζόμενους ανθρώπους».

Την τακτική των μέσων κατασκευής ήθους και φαινομενικών πραγματικοτήτων την γνωρίζαμε. Το ότι παρουσιάζουν ένα γεγονός προμελετημένο και παράγουν συγκεκριμένο κοινωνικό αίσθημα γνωρίζουμε επίσης πως είναι μέρος της τακτικής τους. Ξέρουμε πως τα τσιράκια των καναλιών κολακεύουν τους συστημικούς τους προϊσταμένους και καθόλου εντύπωση δεν μας κάνει.

Το γεγονός από μόνο του είναι τραγικό. Οι δράστες πάλι, με την ενέργεια τους αυτήν, υπέπεσαν σε μια ακόμη τραγικότερη… απροσεξία; άγνοια; σιγουριά οικειοποίησης του μέσου; Κανείς δεν θα μπορούσε να μιλήσει με ακρίβεια, παρά μόνο οι ίδιοι. Πάντως θεωρείται δεδομένη η μη σκοπιμότητα της ενέργειας, στην περίπτωση που οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι αναρχικοί και όχι κάτι διαφορετικό. Αν ανατρέξουμε πάλι μερικοί στο μνημονικό μας, θα διαπιστώσουμε πως λόγο των παραπάνω τριών ενδεχομένων, κάποιες φορές τα χειρότερα δεν «ήρθαν» από θέμα «τύχης». Οπότε λοιπόν, στην παρούσα συνθήκη τα χειρότερα «ήρθαν» και μάλλον ήταν θέμα και απόντος τύχης. Όλες οι λέξεις ίσως φαντάζουν λίγες για να αποδώσουν με ακρίβεια και ρευστότητα, το πόσο αυτό το γεγονός έβαλε στον πάγο αισθήματα και ελπίδες εκατέρωθεν. Τα αδικαιολόγητα είναι κομμάτι δύσκολο να δικαιολογηθούν, και ούτε τέτοια πρόθεση υπάρχει. Τέτοια φαινόμενα παίρνουν σάρκα και οστά λόγω έλλειψης οργανωτικών δομών και εσφαλμένης νόησης της βίας και της χρήσης που αυτή στοχεύει σαν αποτέλεσμα της λειτουργίας της. Το αποτέλεσμα συνήθως της ανοργάνωτης κινητικότητας και του μη διαχειρήσιμου αυθορμητισμού, ερμηνεύεται με συλλήψεις, τραυματισμούς, αναποτελεσματικότητα.

Επιστρέφοντας λοιπόν αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι το γεγονός ότι κάποια κομμάτια της αντιεξουσίας αφομοιώθηκαν πλήρως με την δικαστική σιγουριά των καναλιών, αναπαράγοντας μέσα στον ίδιο το χώρο, την κλωνοποιημένη ηθική των εισαγγελέων της mediακής πλέμπας μιλώντας έτσι την γλώσσα της συστημικής νομιμότητας.

Από την άλλη, οι ίδιοι χωρίς να το καταλαβαίνουν μετατρέπονται σε άτυπες πληροφορίες της ασφάλειας, διαδίδοντας φήμες επί προσεγγιστικών σεναρίων ακολουθούμενες με κακουργήματα.

Χρήσιμο θα ήταν λοιπόν να μην αποδίδουν ευθύνες καταριπάς και τα βέλη τους να μην στρέφονται ενάντια σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Και να μην εξωτερικεύουν την ηττημένη τους ανασφάλεια εναντίων επαναστατικών τάσεων.

Από την στιγμή που εικάζοντας φτάνουν στο σημείο να δικάζουν, καλό θα ήταν να τοποθετήσουν ένα πώμα στην στοματική τους κοιλότητα.

Στον αντίποδα αυτής της λογικής, ακούστηκε μία άλλη. Αυτή των παράπλευρων απωλειών, των εχθρών τραπεζοϋπαλλήλων, της ευθύνης του Βγενόπουλου, των απεργοσπαστών που αν δεν δούλευαν δεν θα πέθαιναν. Η «λογική» του ξεπετάγματος, του αποπροσανατολισμού από την υγιή επαναστατική αναλυτικότητα και η ρηχότητα προσέγγισης πάνω σε αξιακά ζητήματα επαναστατικής βίας. Του «ότι έγινε έγινε, κοιτάμε μπροστά». Ναι κοιτάμε μπροστά, όπως πάντα άλλωστε, γι’ αυτό και μερικές φορές σκοντάφτουμε στα σκαλοπάτια που οι ίδιοι χτίσαμε. Ας το προσεγγίσουμε λοιπόν ουσιαστικά και χειρουργικά για να μην ξαναγίνει. Τέτοιες προσεγγίσεις και υπεραπλουστεύσεις μας αποπροσανατολίζουν από την κατεύθυνση της πάλης. Τελειώνοντας είναι αδόκιμο να ερμηνεύουμε το ανθρώπινο δυναμικό με μαθιματίστικους  όρους +1  -1.Η συγκεκριμένη λογική πατάει φρένο στην εξέλιξη της σκέψης μας και στην εμβάθυνση της αναλυτικότητας μας.

«Ποιοι είναι οι εχθροί μας; Ποιοι είναι οι φίλοι μας; Πρόκειται για ένα ζήτημα πρωταρχικής σημασίας για την επανάσταση.»
Μαο Τσε Τουνγκ

Ακούσαμε πολλά, διαβάσαμε άλλα τόσα. Επειδή αυτονόητα δεν υπάρχουν, ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα: τα καρτοτηλέφωνα, οι γιαγιάδες με τα εγγονάκια τους στις παιδικές χαρές, οι τοξικομανείς… και οι εργαζόμενοι (εξαιρούνται αστυνομικές βαθμίδες ασφαλείας και οτιδήποτε παρεμφερή με το περιεχόμενο της αντίληψης και κίνησης του θεσμού) δεν αποτελούν στόχο της αντιεξουσίας.

Τέτοια γεγονότα, σαν αυτό της  MARFIN μαζί με το αποτέλεσμα (σε περίπτωση σκοπιμότητας), δεν έχουν τάση, ούτε θεωρητική προέλευση. Διαφορετικά η καταστροφή τραπεζών είναι διαχρονικό κομμάτι επιθετικής επιλογής της αντιεξουσίας.

Τώρα το σπάσε, κάψε, κλέψε, από μόνο του θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας πρώιμος υπό προϋποθέσεις ( συνείδηση, κριτική σκέψη, στόχευση) επαναστατικός εκπαιδευτισμός.

Είναι πουστιά λοιπόν και αισχρός πολιτικαντισμός, να σέρνεσαι σαν πτώμα πιασμένος από τα φέρετρα των νεκρών για να κάνεις πολεμική σε επαναστατικές τάσεις.

«Η διαφορά μεταξύ ευφυΐας και βλακείας είναι ότι η πρώτη έχει όριο».
Α .Αϊνστάιν

Ακούσαμε για μηδενιστικά σκοτεινά μυαλά που όπλισαν τα χέρια των δραστών. Για αυτιστικά, αυτοαναφορικά τσογλάνια όπου θέτουν το ατομικό εγώ ενάντια στο συλλογικό εμείς. Για πεφωτισμένες πρωτοπορίες που βρήκαν γόνιμο έδαφος στα σπλάχνα του επαναστατικού χώρου και τους «επετράπη» να αναπτυχθούν ενώ έχρηζαν πυράς και πάταξης. Για ματσό κυριαρχομιλιταριστικές αντιλήψεις  και εν κατακλείδι, κατασκεύασαν μία αλήθεια: «όποιος δεν είναι με τους μηδενιστές, είναι εχθρός τους».

Η κριτική σε αυτόνομα στέκια και συλλογικότητες τύπου «Αντίπνοια – Αρχειοθήκη – Αντιεξουσιαστική Κίνηση» και σε λοιπές παρεμφερεί ηττημένες προπαγανδιστικές επιστολές είναι θεωρώ συγκεκριμένη.

Ο ονοματισμός προφανώς δεν στοχεύει στην διαφήμισή τους, αλλά στην ανάδειξη σκεπτικών συγκεκριμένων συλλογικοτήτων που προσβάλουν με το δηλητήριό τους επαναστατικές πρακτικές ανεξαρτήτου τάσης.

Τέτοιες «θεωρήσεις» μολύνουν τις κινηματικές επαναστατικές και αντάρτικες προοπτικές.

«Για έναν επαναστάτη οι συνθήκες είναι πάντα ώριμες»
Che Guevara

Οργανωτικός επαναστατικός μιλιταρισμός είναι η πλατφόρμα όπου τέμνεται η πρακτική με την ανάλυση, την προσέγγιση, την αυτοπειθαρχία, το αποτέλεσμα, είναι η συνθήκη που εξασφαλίζει την στρατιωτική ετοιμότητα και ισχύ. Επομένως εάν κάποιος Αγωνιστής τον συμπεριλαμβάνει σαν δομή στην πρακτική του εργαλειοθήκη, αυτό φαντάζει θεμιτό και αναγκαίο και καθόλου επιλήψιμο. Καθώς η προοπτική της διάχυσης αυτού και του αποτελέσματος που τα επαναστατικά υποκείμενα φέρουν αποτελεί στόχο των επαναστατικών διαδικασιών που τοποθετούν και αυτές τον εαυτό τους σε απόλυτη αρμονία με την κατεύθυνση και την επίτευξη του σκοπού.

Η τάση του μηδενισμού, σαν ένα μίγμα αξιών κινητικότητας και διαρκώς εξελισσόμενων ουσιαστικών ρηξιακών αναζητήσεων, δεν ταιριάζει σ το ελιτίστικο εξάμβλωμα, όπως παρουσιάστηκε. Ο μηδενισμός δεν είναι αντίροπη δύναμη με τις υπόλοιπες θεωρίσεις και προσεγγίσεις, απλώς διαφορετική.

Το να προσαρμόζεις τον πολιτικό σου λόγο, αλλά και την επιβαλλόμενη βάση μεταλλασσόμενων συνθηκών, διαρκή αναθεωρητική κριτική σκέψη απέναντι στην επίσης διαρκή εξέλιξη της συστιμικής νόρμας και διάφανης καπιταλιστικής κυριαρχίας, μόνο υγιές και θεμιτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Το ότι η κριτική ανάλυση των περισσοτέρων αγωνιστών, «κοντινών» ή «μακρινών» δεν αναλώνεται σε υπερφλύαρες ακαδημαϊκού και μόνο περιεχομένου αναζητήσεις, δεν καθιστά την οποιαδήποτε  τάση που εκπροσωπούν κυριαρχική.

Ίσως αυτοί που το νοούνται ως έτσι να έχουν ενσωματώσει όντως, μια άτυπη ιεραρχία στις δομές τους.

Επαναστατική κριτική σημαίνει να τεμαχίζεις συνθήκες, σκεπτικά, καταστάσεις, να τα αξιολογείς, να εμβαθύνεις και εκ νέου να αναζητείς.

Προφανώς δεν γίνετε λόγος για ετυμολογία αλλά ξεκάθαρα για ουσία.

Μία επαναστατική πρακτική, συρραμμένη μ’ έναν  αναλυτικό εμβαθυμένο πολιτικό προταγματικό λόγο, δεν θα μπορούσε να μην είναι πρωτοποριακή, απ’ την στιγμή που στρέφεται ενάντια στην εποχή της. Σε περίπτωση που δεν είναι, χάνει και το στοίχημα το οποίο αυτομάτως  θέτει. Αυτό της καίριας πολιτικής παρέμβασης.

Ας θεωρήσουμε γεγονός την ύπαρξη αγωνιστών/ αγωνιστριών, που μαχόμενοι να αλλάξουν τους όρους ζωής τους, τάσσονται αυτομάτως πολέμιοι σε κάθε τι που συντηρεί την συστημική αιχμαλωσία και διαιωνίζει την κοινωνική αδράνεια.

Η αναφορά που κάνει ο επαναστάτης στο λόγο τον οποίο πάνω έπραξε, είναι θεμέλιος λίθος στην ιδεολογική δομή του. Είναι η στιγμή που βάση πολιτικών κινήτρων, θέτει την κριτική του στην νέα τάξη πραγμάτων.

Ανιχνεύοντας λοιπόν διαρκώς τα νέα κυριαρχικά εργαλεία της εξουσίας, του καπιταλισμού και των αξιακών επικοινωνιακών δομών του κοινωνικού ιστού, καθίσταται εφικτό ένα μοντέλο διαρκούς αναζήτησης και ανάλυσης, παράγοντας μία σε διάρκεια ενσωμάτωση  λόγου και πράξης, θεώρησης και σκέψης, ως όπλο στις δομές του εχθρού.

Ο μόνος λοιπόν που θα έβαζε αρνητικό πρόσημο στην ουσία της πρωτοπορίας, του πρακτικού αλλά και θεωρητικού αποτελέσματός της , θα ήταν κάποιος που αδυνατεί να ανιχνεύσει την ουσία της.

Τα μπουκάλια, τα πιστόλια, τα γκαζάκια, οι βόμβες, οι πέτρες, δεν έχουν στόμα. Η αντίληψη: «οι πράξεις μιλάνε μόνες τους», δεν έχει τίποτα να πει και στην εξέλιξη μας να προσφέρει. Είναι η ίδια η λογική που διεισδύει στον ελιτισμό της θεαματικότητας και  στην φετιχοποίηση των μέσων.

Ίσως κάποιοι/ες είναι διστακτικοί, μην τυχών πρωτοπορήσουν και δημιουργήσουν κόμπλεξ θεωρητικής και πρακτικής στειρότητας στις επαναστατικές διαδικασίες.

Είναι κατάντια τέτοιες φτηνές προσεγγίσεις να προβάλλονται ως πολιτικές θεωρήσεις.

Το ατομικό εγώ λοιπόν, δεν στέκεται ενάντια στο συλλογικό εμείς.

Το ατομικό εγώ στέκεται πολέμιο της διαδικαστικής νωθρότητας και της λογικής του
εκπτωτικού πολιτικού σκεπτικού, που το μόνο που παράγουν τις περισσότερες φορές, είναι η στασιμότητα και η επανάληψη με αποτέλεσμα την μη θεωρητική και πρακτική εξέλιξη του επαναστάτη.

Ο ατομικισμός είναι ένα απ’ τα σημεία συνάντησης των συλλογικών επιθυμιών με κατεύθυνση την σαρωτική επαναστατική πάλη.

Η ιδεολογική του τοποθέτηση επομένως, έχει ως σκοπό να συλλογικοποιήσει το περιεχόμενό του και αντίστροφα. Στοχεύοντας στην εξάλειψη της επανάληψης που θέτει το άτομο σε ένα ιδιότυπο καθεστώς πνευματικής και πρακτικής στασιμότητας.

Ο μηδενισμός και ο αναρχοατομικισμός είναι οι συνιστώσες όπου τέμνεται ο επαναστάτης με την θεωρητική/ αναλυτική νηφαλιότητα, με την καινοτόμο/ εξελικτική κινητικότητα και την ρεαλιστική/ απελευθερωτική διορατικότητα.

«Το να βασίζεσαι στους χωρικούς και να μην προετοιμάζεσαι, είναι το μέγιστο των εγκλημάτων. Το να προετοιμάζεσαι εγκαίρως για οποιοδήποτε ενδεχόμενο είναι η μέγιστη των αρετών.»
Χο Γιέν-Σι

Είναι αναγκαίο να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα με μια πρωτοβουλία επαναστατικής καλοζυγισμένης και μαχητικής πολιτικής.

Έτσι θα μπορέσουμε να φανερώσουμε την σπουδαιότητα μιας ανάλυσης, που θα μπορεί να καθορίσει την στρατηγική μας για τον αγώνα.

Η επαναστατική κριτική είναι η οδός για να μπορέσουν οι αγωνιστές να γνωρίσουν τον εχθρό και τις δυνάμεις του, αλλά και τις δικές τους.

Η κριτική αυτή καταδεικνύει στους μαχητές τα αίτια των «αποτυχιών» τους προωθώντας το ξεπέρασμά τους.

Θα κάνουμε τον αγώνα μας ποιο άμεσο και ανάγλυφο, γνωρίζοντας και κατηγοριοποιώντας την φύση του εχθρού.

Οι νίκες μας δεν θα πρέπει να ερμηνεύονται μονόπλευρα και να μην υποτιμάμε τον εχθρό σε πνευματικό, ηθικό, στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο.

Δεν θα πρέπει να ακούμε τις φωνές που τείνουν να ουδετεροποιήσουν το ζήτημα της επανάστασης, που θέτουν το ζήτημα της συμμαχίας μεταξύ αγεφύρωτων πολιτικών και θεωρητικών στοχεύσεων. Ο μόνος δρόμος είναι η αμείλικτη, αδιάλλακτη και σθεναρή επαναστατική πάλη.

Η πλειοψηφία έχει μάθει να μιλάει τη γλώσσα των ρόλων: ο συνταξιούχος, ο δάσκαλος, ο φοιτητής, ο εργάτης, ο οικογενειάρχης και η λίστα δεν έχει τέλος.

Αλήθεια πόσο μπορούμε να υπολογίζουμε σε μία κοινωνική έκρηξη με την προοπτική της εξεγερτικής κατεύθυνσης;

Ας είμαστε ειλικρινής. Ένας συνειδητοποιημένος αγωνιστής που θέτει συγκεκριμένα κίνητρα, στόχους, αντιλήψεις, επιδιώξεις, προσεγγιστικές αναλύσεις και καταληκτικές στοχεύσεις, δεν θεωρώ πως μπορεί να ταυτιστεί με κάποιον που ενώ είναι σε απόγνωση καταλήγει σπασμωδικά στο μέσο της βίας, η οργή μονάχα που νιώθουν και οι δύο για την ζωή που ζουν, δεν είναι από μόνος του ένας ενωτικός παράγοντας. Το ότι τέτοια κομμάτια δεν μας είναι εχθρικά (ακόμη) αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε αυτομάτως και σύμμαχοι.

Με μια αυστηρή κριτική. Μόνο έτσι θα δώσουμε την απαραίτητη βαρύνουσα σημασία σε βασικά συνειδησιακά ζητήματα.

Μήπως δεν είναι λίγο να γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως εάν η πλειοψηφία του λαού «ικανοποιηθεί» οικονομικά, θα επιστρέψει στις συμβάσεις της, που εμείς αντιμαχόμαστε καθημερινά, ότι θα εισχωρήσει εκ νέου σε όλα αυτά που εμείς έμπρακτα έχουμε προσπαθήσει να αρνηθούμε.

Η ολοκληρωτική σαρωτική απελευθέρωση δεν μπορεί να ταυτιστεί με την μετριότητα των οριοθετημένων συμβάσεων που παράγει ο καθεστωτικός μηχανισμός.

Δεν μπορεί να την ταυτίσει ούτε η πολύπλοκη ρητορεία, που πολλές φορές τυγχάνει επιπόλαια και δεν μπορεί γιατί περιπλέκει ξεκάθαρα αξιακά ζητήματα αντί να τα υπηρετεί.

Δεν μπορεί να ταυτιστεί διότι ίσως την κατάλληλη στιγμή θα χτυπήσει την επανάσταση πισώπλατα οδηγώντας την στην ήττα.

Από την άλλη ας μην γίνουμε  απαισιόδοξοι και μοιρολάτρες, κάτι τέτοιο θα μας παραπλανούσε ούτως ή άλλως.  Το οικονομικοπολιτικό καταστημένο είναι όμηρο των θέλγητρων της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ και οι συνθήκες βαίνουν αβέβαιες. Οι πιθανότητες λοιπόν για μια κοινωνική έκρηξη, φαντασιακά είναι κοντινές.

Βιώνουμε το μοντέλο ενός καπιταλισμού που δεν δύναται να πάρει την δική του ανεξάρτητη πολιτική θέση, έχουμε έναν καπιταλισμό ενσωματωμένο στον παγκόσμιο, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να τον καθορίσουμε με σαφήνεια. Ζούμε στην Ελλάδα του 2010, του νέου διάφανου ενσωματωμένου και μη ανεξάρτητου καπιταλισμού, ο οποίος στοχεύει στην ψευδαίσθηση της εξίσωση των τάξεων (δυνατότητες κοινωνικής και οικονομικής αναρρίχησης) και εν μέρει τα έχει καταφέρει.

Προσδίδοντας στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα την δυνατότητα να αναδειχθούν κοινωνικά, να αναρριχηθούν αξιοκρατικά και επιχειρηματικά. Κάποτε όλοι νόμιζαν ότι είχαν δικαίωμα και πρόσβαση στο άπιαστο όνειρο, με το αζημίωτο βέβαια. Μια σταθερή δουλειά με πολλά λεφτά, οικογένεια, σπίτι με πισίνα, εξοχικό και ένα ακριβό αυτοκίνητο. Και γιατί μια κοινωνική έκρηξη είναι φαντασιακά κοντά; Γιατί ο πολίτης πλέον δεν έχει ούτε αυτήν την ψευδαίσθηση για να πιστέψει. Ο καπιταλισμός όσα του υποσχέθηκε, όχι μόνο δεν τα έδωσε, αλλά τώρα θα πάρει πίσω τα ήδη υπάρχοντα, μετατρέποντας την εκλεπτυσμένη βία που ασκεί σε ωμή.

Πρέπει κάθε φορά να αναγνωρίζουμε τις κοινωνικοπολιτικές ιδιαιτερότητες της κάθε συνθήκης για να ορίσουμε μια εύστοχη στρατηγική για τον αγώνα.

Σαν αγωνιστές αναζητούμε συνεχώς την επαναστατική κριτική και αυτοκριτική, έχουμε το θάρρος να αναθεωρούμε και να επαναξιολογούμε.

Θα πρέπει να ερμηνεύουμε την πραγματικότητα για να μπορέσουμε να την αντιστρέψουμε.

Η συνείδησή μας θα πρέπει να είναι η αρχή και το τέλος στον στοχασμό μας για τον αγώνα. Οι επαναστατικές δυνάμεις έχουν την τάση να εξελίσσονται και να παράγουν σκέψεις και θεωρήματα, σύμφωνα με το νέο μοντέλο ζωής που τις περιβάλλει.

Έχουν το θάρρος και την ψυχραιμία να αναγνωρίζουν τις παρούσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και να καθιστούν την κριτική τους αιχμηρή.

Έχουν φτάσει στο σημείο να αναζητούν τη αρχή των λέξεων που είναι παράλληλα η ίδια η αναζήτηση για την αρχή των σκέψεων.

Το καθήκον του επαναστάτη λοιπόν ποιό είναι; Πρέπει να αυτοεγκλωβιστεί στην άνευ προοπτικής διαδικαστική διεκδίκηση της πλειοψηφίας του όχλου ή πρέπει να πυροδοτήσει την κοινωνική πόλωση; Έχει σκοπό να δημιουργεί εξεγερτικές προοπτικές αναπτύσσοντας νέα θεωρήματα και αναλυτική σκέψη ή να στηρίξει τις ελπίδες του στον λαό ο οποίος με τη σειρά του τις παραδίδει στην εκάστοτε εξουσία;

Δεν είναι απογοητευτικό να προσδοκάνε κάποιοι την αδυναμία του κεφαλαίου να ικανοποιήσει το λαό και να μην  προσδοκάνε την δυνατότητα του λαού να καταλύσει την κυριαρχία;

Στην διαρκή αναζήτηση νέων τρόπων, μεθόδων και θεωρημάτων, συναντάμε την πραγματική αντανάκλαση του αγώνα. Του αγώνα για απελευθέρωση και της προοπτικής για αυτονομία.

Είναι καθήκον μας να αντιστρέψουμε τις αξίες της ιδιοτέλειας και του βολέματος. Είναι κομμάτι του αγώνα μας ο πόλεμος στην αντίληψη: κοίτα μόνο την πάρτη σου και οι υπόλοιποι ας γκρεμιστούν. Διαλύοντας έτσι τις μήτρες των στερεοτύπων.

«Δεν είμαστε άτομα ταιριαστά για τέτοια αυτιά. Μήπως πρέπει πρώτα να τους σπάσουμε τ’ αυτιά, για να μάθουν ν’ ακούν με τα μάτια;
F.Nietzsche

Η εξέλιξη ας γίνει αντικείμενο αναζήτησης σε όλες τις διακλαδώσεις της, γιατί αυτόν τον πόλεμο ίσως θα πρέπει να τον δώσουμε πλάτη με πλάτη με τους συντρόφους μας, πρόσωπο με πρόσωπο με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Αναζητούμε διαρκώς λοιπόν συντρόφους-συνεργούς και όχι χειροκροτητές και συμπαθούντες.

Εμείς πρώτοι θα πρέπει να επιδιώκουμε την αντιστροφή και την υγιή μετάλλαξη των κοινωνικών στερεοτύπων και σχέσεων. Μέσα στην αδρεναλίνη και το ντελίριο της εξεγερτικής προοπτικής, ας προσέξουμε μην γίνουμε σκλάβοι του ίδιου μας του αγώνα.

Ο επαναστάτης δεν αναζητά τον συμβιβασμό, μα ούτε και την έκπτωση, δεν μας ικανοποιούν τα επιδερμικά συμπληρώματα ζωής που μας πετάνε σαν αποφάγια, αυτοί που διαχειρίζονται τον πλούτο.

Τα κάλπικα χαμόγελα, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και οι πατερναλιστικές συμπεριφορές δεν ταιριάζουν στην ποιότητά μας. Ας αναγνωρίσουμε τον πραγματικό εχθρό και ας σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων σύντροφοι, όπως μας επιτάσσει η καρδιά μας, η τόλμη και η συνείδησή μας.

Δίνεται  δυνατότητα στον επαναστατικό χώρο, και πόσο μάλλον στους νέους συμπολεμιστές-συντρόφους που έρχονται, να μαζέψουν τα καλύτερα κομμάτια από αυτήν την δυναμιτισμένη κοινωνική συνθήκη, πετώντας οτιδήποτε βλαβερό.

Το έδαφος ίσως προσφέρει μια ιδιαίτερη γονιμότητα προοπτικής στην εξέλιξη της επαναστατικής βίας και θεωρίας, μια εξελικτική πορεία η οποία δύναται να θέσει εκ νέου θεμέλια στον αγώνα του ανθρώπου απέναντι στην εξουσία.

Χτίζοντας το τείχος της απελευθέρωσης ας σταθούμε επί των επάλξεων. Διαχέοντας τον ανταρτοπόλεμο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ  ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ Ε.Ο. « ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ»

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ  ΑΝΑΡΧΙΚΟ Χ.ΧΑΤΖΗΜΙΧΕΛΑΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ  Κ.ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ  Π.ΡΟΥΠΑ, Κ.ΓΟΥΡΝΑ, Ν.ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ  Χ.ΚΟΡΤΕΣΗ, Σ.ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟ, Ε.ΣΤΣΑΘΟΠΟΥΛΟ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ»

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΙΜΟ ΣΕΙΣΙΔΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ

ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ Γ. ΤΣΙΡΩΝΗ ΚΑΙ Μ. ΣΕΙΣΙΔΗ

ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΑΣΕΩΝ

ΔΙΑΧΥΤΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

Μασούρας Παναγιώτης
Φυλακή Ανηλίκων Αυλώνα
Ιούνιος 2010

«Πάει κι έρχεται, πάει κι έρχεται με χίλια βήματα που δεν τον οδηγούν πουθενά. Σε κάποιον τσιμεντένιο κόσμο και στα παράθυρα, τα κάγκελα να ανθίζουν από απελπισία. Απάνθρωπο… στενό… Χωρίς κανένα αύριο. Μόνος του δίχως ήλιο. Για να του κλέβουν ακόμη και την σκιά του. Πάει κι έρχεται… και θα πηγαινοέρχεται, μέχρι την στιγμή που λαβωμένο αγρίμι, μπροστά στους δικαστές του, δεν θα σκύψει το κεφάλι.»
-Ζακ Μεσρίν-

Έκλεισε η δικογραφία

Ολοκληρώθηκε χθες η ανακριτική διαδικασία για τις υποθέσεις που φέρονται να σχετίζονται με την οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» σύμφωνα με τους εφέτες ειδικοί ανακριτές, Κ. Μπαλτά και Δ. Μόκκα, που χειρίζονται τη δικογραφία.

Με την ολοκλήρωση του κύκλου της ανάκρισης, αναμένεται σήμερα να διαβιβαστεί η δικογραφία στο Συμβούλιο Εφετών, όπου θα εισηγηθεί σχετικά ο αρμόδιος εισαγγελέας προκειμένου να αποφασιστεί η παραπομπή ή μη των κατηγορουμένων σε δίκη.

από το tvxs.gr

Κατηγορία και για το υπουργείο Μακεδονίας Θράκης

Στους κατηγορούμενους για συμμετοχή στη «συνομωσία πυρήνων της φωτιάς» προστέθηκε από το εφέτη ανακριτή κατηγορία για την έκρηξη έξω από το κτίριο του υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης στη Θεσσαλονίκη στις 2 Σεπτεμβρίου.

«θεωρίες συνομωσίας»

η μπροσούρα σε μορφή pdf:

Click to access brosouraificlb.pdf

Κείμενο της Κ.Κ. από τις φυλακές της Θήβας

Στις 22 Απριλίου και ενώ τηλεφωνούσα από καρτοτηλέφωνο στο κέντρο της Αθήνας ήρθαν και με συνέλαβαν. Λογικό, αφού δεν είχα ορίσει συγκεκριμένο χρόνο, ώστε να έχω φύγει μέχρι να με εντοπίσουν. Στη συνέχεια οδηγήθηκα στην ΓΑΔΑ, όπου έγιναν τα γνωστά. Δεν έλειψαν και τα νταηλίκια συγκεκριμένων μπάτσων. Τόσο γραφικά που μου έρχεται να ξεράσω! Άλλωστε δεν περιμένω κάτι καλύτερο από αυτούς. Μετά από διήμερη παραμονή στην γιάφκα του 12ου ορόφου και αφού ο εισαγγελέας αποφάσισε τελικά την κράτησή μου, μεταφέρθηκα στις φυλακές ελαιώνα . 6-7 αυτοκίνητα και 3 μηχανές συνόδευαν έναν εγκληματία, εμένα…

Βέβαια το “έγκλημα”ο καθένας το ορίζει όπως θέλει. Η συνείδηση και ο αγώνας είναι έγκλημα για αυτούς. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, το Υπουργείο Προστασίας του Ρουφιάνου, απ’ την αρχή καταβάλει άπειρες προσπάθειες για την καταστολή του εγκλήματος! Με προφυλακίσεις, ατελείωτες διώξεις για τη ΣΠΦ, μαζικές προσαγωγές και φακελώματα, ντου και ξύλο στα Εξάρχεια, μπούκες σε στέκια, σαθρά κατηγορητήρια και πιο πρόσφατα η πισώπλατη δολοφονία του Λάμπρου Φούντα που κάποιοι κακοποιοί δε δίστασαν να χαρακτηρίσουν “μεγάλη επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ”.

Στόχος τους δεν είναι αποκλειστικά η εξάρθρωση κάποια οργάνωσης, αλλά η αδρανοποίηση και ο εκφοβισμός όλων όσων μάχονται.

Στην προσπάθεια θα μείνουν….

Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν στοιχεία, πρέπει να πας φυλακή για να μάθεις να σκύβεις το κεφάλι… Πρέπει επιτέλους κάποιος να τους πει ότι η επαναστατική συνείδηση δε γνωρίζει κάγκελα, κλουβιά και χειροπέδες και δε σωφρονίζεται.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να σφίγγουν μόνοι τους τα δεσμά τους. Ο καθένας με τον τρόπο του χτίζει τη δική του νοητή φυλακή, γιατί έτσι έχουν μάθει και χαίρονται για’ αυτό, νιώθουν ασφαλείς.

Μέσα και έξω, τώρα και πάντα, θα ζουν ελεύθεροι όσοι δεν έχτισαν ποτέ τη νοητή τους φυλακή…

Μια πολύ μεγάλη αγκαλιά σε όλους τους έγκλειστους και διωκόμενους νικητές. Ηττημένοι είναι όσοι υποκλίνονται στην υποταγή και στην παραίτηση.

“όσο μεγαλώνει η σιωπή του θωρακισμένου σφαγείου τόσο τους τρομάζει η οργή του παγιδευμένου θηρίου”

υ.γ όταν ήρθε έξω από τις φυλακές η πορεία συντρόφων έριξαν τις γραμμές των τηλεφώνων μέχρι να φύγουν, για να μην μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους, ενώ το παράθυρο του κελιού μου (τελείως τυχαία!) δεν έχει πρόσβαση στον δρόμο. Υπήρξε θετική ανταπόκριση από μέσα, οι κρατούμενες το συζητούσαν όλη μέρα

Κ.Κ

Φυλακές Ελαιώνα

Προφυλάκιση της Κ.Κ.

Μετά την πολύωρη απολογία της ενώπιον του Εφέτη ειδικού Ανακριτή, η 19χρονη που συνελήφθη χθες και κατηγορείται για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση «Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς» κρίθηκε προφυλακιστέα. Η ίδια αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή της στην οργάνωση.

tvxs.gr 23/04/2010

Σύλληψη της Κ.Κ.

Μία 19χρονη συνέλαβε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία στις 19:00 της Πέμπτης στο κέντρο της Αθήνας, για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Σε βάρος της είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης, ένα από τα έξι πρώτα που είχαν εκδοθεί μετά τον εντοπισμό του σπιτιού στην οδό 25ης Μαρτίου στο Χαλάνδρι.

tvxs.gr 22/04/2010